Een verhaal over sterke, vindingrijke mensen

Frank Krake kennen we onder anderen van zijn indrukwekkende boeken ‘De laatste getuige’ en van ‘Hannelore, het meisje uit de sekte’.
Krake schrijft boeken met waargebeurde verhalen en ‘Catharina’ is dat ook. De achterflap vertelt dat het dit keer gaat over de beeldschone Catharina Brücker. Zij is het oudste kind van een succesvolle Joodse kleermakersfamilie uit Rotterdam. Zij en haar jongere broer en zussen worden al vroeg geleerd om zelfstandig te zijn. Echter door de oorlog wordt hun wereld steeds kleiner. Ze doen er alles aan om niet opgepakt te worden. Catharina belandt uiteindelijk toch in Westerbork, samen met haar echtgenoot. Ze is zwanger en zal er alles aan doen om te overleven met haar kind. Haar eega wordt afgevoerd naar Sobidor en gaf haar ook de boodschap mee om alles te doen om te overleven. Catharina was al dol op dansen en grijpt dan ook de kans om als showgirl te dansen in het kampcabaret. Elke week is er een voorstelling met de SS’ers op de voorste rij. Er is één bij die behoorlijk van haar is gecharmeerd.

De titel en achterflap van het boek zijn toch wel wat misleidend. Je zou denken dat het gaat over Catharina, maar we lezen ook over de rest van de familie en hun strijd om te overleven in de storm van de Holocaust.
Het verhaal wordt in de derde persoon verteld en voelt daardoor wat afstandelijk. Krake vertelt in zijn eigen woorden, hij citeert niet en schrijft ook geen dialogen. Het is een opsomming van feiten. Nergens wordt het verhaal geromantiseerd. In het verhaal zitten geen voetnoten en dat maakt het alleen maar prettig om te lezen. Hier is bewust voor gekozen om niet af te leiden. Bronvermeldingen worden achter in het boek vermeld. Er is gedegen onderzoek gedaan en Krake heeft veel vertrouwen gekregen van leden van de familie. Zij hebben zelfs fotomateriaal uit hun privébezit aangeleverd. Het boek bevat sowieso veel fotomateriaal en daarmee kun je je nog een beter beeld vormen van de mensen en de plaatsen waar zij verbleven.
Er zit een bepaalde symboliek in de cover, maar ook in het boek. Het blauw komt steeds terug, verwijzend naar de zoon die Catharina kreeg in gevangenschap. De vertelling is chronologisch en boven elk hoofdstuk wordt ook de datum vermeld.
In de epiloog komen we te weten dat Catharina de kampen heeft overleefd en is hertrouwd. Ze reisde met haar echtgenoot de wereld rond en stuurde haar zoon Clarence naar kostschool. Dat vond ik heel wrang en kon ik ook niet begrijpen na alles wat ze deed om hem in leven te houden. Ik geef het boek 3,5***