Lezersrecensie
Heerlijk boek met een hond in de hoofdrol
‘De Joy van Kerstmis’ is een kort verhaal geschreven door Cynthia Zwagemaker, dat je natuurlijk altijd kunt lezen maar nu in de donkere maand december zeer toepasselijk is.
Kerst het familiefeest bij uitstek, een grote versierde boom, heerlijke geuren uit de keuken, overal kerstversiering en kerstlampjes, zowel binnen als buiten. Dit geldt echter niet voor Saar. Al een aantal jaren viert ze kerst in haar eentje, met kilo’s chocolade op de bank. Haar ouders overwinteren in Australië. Maar deze kerst lijkt ze niet alleen te zijn, op weg van haar werk naar huis, rijdt ze bijna een hond aan. Heel gewillig laat deze zich meenemen naar haar huis. Het is een leuk beest die ze het liefst bij haar op de bank wil houden, maar die vlieger gaat niet op, Joy, zoals de hond blijkt te heten, heeft natuurlijk al een baasje. Dat is al net zo’n knapperd, alleen wel een beetje een botte hark. En dan gebeurt het nog een keer, de hond ontsnapt en gaat bijna linea recta naar Saar. De eigenaar, Sven, is not amused.
Het verhaal wordt zowel uit het perspectief van Saar als vanuit Sven verteld op een vlotte en fijne manier. Echt een feelgood gevoel krijg je tijdens het lezen. En Joy, het is een hond met speciale gaven lijkt het, wat een heerlijk beest. Natuurlijk zijn er de nodige misverstanden en andere mensen die ervoor zorgen dat het wel even duurt voordat alles goed komt. Dat is voor mij de manier om van een kort, romantisch verhaal te genieten.
Kerst het familiefeest bij uitstek, een grote versierde boom, heerlijke geuren uit de keuken, overal kerstversiering en kerstlampjes, zowel binnen als buiten. Dit geldt echter niet voor Saar. Al een aantal jaren viert ze kerst in haar eentje, met kilo’s chocolade op de bank. Haar ouders overwinteren in Australië. Maar deze kerst lijkt ze niet alleen te zijn, op weg van haar werk naar huis, rijdt ze bijna een hond aan. Heel gewillig laat deze zich meenemen naar haar huis. Het is een leuk beest die ze het liefst bij haar op de bank wil houden, maar die vlieger gaat niet op, Joy, zoals de hond blijkt te heten, heeft natuurlijk al een baasje. Dat is al net zo’n knapperd, alleen wel een beetje een botte hark. En dan gebeurt het nog een keer, de hond ontsnapt en gaat bijna linea recta naar Saar. De eigenaar, Sven, is not amused.
Het verhaal wordt zowel uit het perspectief van Saar als vanuit Sven verteld op een vlotte en fijne manier. Echt een feelgood gevoel krijg je tijdens het lezen. En Joy, het is een hond met speciale gaven lijkt het, wat een heerlijk beest. Natuurlijk zijn er de nodige misverstanden en andere mensen die ervoor zorgen dat het wel even duurt voordat alles goed komt. Dat is voor mij de manier om van een kort, romantisch verhaal te genieten.
1
Reageer op deze recensie