beklemmend

ThrillZone Award-winnaar Marieke Damen schreef met ‘de laatste wens’ een verhaal dat zich afspeelt in de uitvaartbranche. Samen met haar echtgenoot Steven runt Nadja een succesvolle begrafenisonderneming. Echter dan krijgt Steven een dodelijk auto-ongeluk. De politie denkt dat het een geval van vette pech is, waarschijnlijk is Steven uitgeweken voor een dier. Nadja gelooft dit niet, want het motto van Steven was juist, doorrijden en niet uitwijken, want dan krijg je zelf een ongeval. Als er in haar omgeving meer dodelijke slachtoffers vallen, weet ze het zeker er is opzet in het spel. Ze moet ontdekken wie haar leven tot een hel maakt en ze is vastberaden om erachter te komen wie dit is.
Het boek wordt opgedragen aan iedereen die een dierbare moet missen, direct gevolgd door een heel speciaal stuk tekst. In het nawoord schrijft Marieke hoe persoonlijk dit gedicht is. De proloog onthult waardoor Steven het ongeluk kreeg. De vaart zit er dan direct goed in, zonder dat het heel spannend wordt, maar wel zo onderhoudend dat je door wilt blijven lezen. De schrijfstijl is aangenaam en toegankelijk. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt. Nadja komt goed uit de verf, we leren haar kennen als een liefdevolle echtgenote, moeder, dochter, zus en vriendin. En ook als leidinggevende en collega is ze een prettig mens. Ook de overige personages worden met enkele rake woorden goed neergezet. De hoofdstukken vanuit Nadja, worden afgewisseld met gedachten van de dader, die we daardoor ook leren kennen vanaf de vroege jeugd. Soms begrijp je bijna waarom deze tot zijn/haar handelingen overging. Damen zorgt ervoor dat je gaat meedenken over wie de dader is, maar zet je geregeld op het verkeerde been. Als deze dan eindelijk ontmaskerd is, zorgt de auteur voor nog een verrassing. Kortom een pageturner die je een aantal aangename leesuurtjes brengt.