gruwelijk, echt een heftig verhaal

Een boek van Sam Holland staat garant voor gruwelijkheden, daar maakt ‘de poppenmeester’ geen uitzondering op.
We zien dat inspecteur Cara Elliot haar leven weer probeert op te pakken. De gebeurtenissen beschreven in ‘de echoman’ zijn haar niet in de koude kleren gaan zitten. Maar ook haar broer Nate en haar team moeten leven met de nare zaken die gebeurd zijn. Maar of ze dat lukt? In ieder geval pakken ze een nieuwe zaak op, een schijnbare zelfdoding. Maar Cara heeft zo haar vraagtekens. Als er meer opvallende sterfgevallen plaatsvinden, zoals die van een schizofrene man, en een vrouw die haar dementerende moeder verzorgt en een slachtoffer van verkrachting. De vraag is of iemand ze een handje geholpen heeft. Zijn er overeenkomsten tussen de slachtoffers en wat is dat dan?
De verhaallijnen zijn goed uitgezet en er wordt hoe verder het boek vordert steeds meer duidelijk van wat er aan de hand is. De spanning wordt opgevoerd en het verhaal komt in een stroomversnelling. Heel prettig vond ik het dat na de ontknoping er nog een aantal pagina’s gewijd zijn aan Cara en haar team en er op hun gevoelens werd ingegaan.
Minder prettig vond ik het dat er weinig verteld werd over de personages en hun achtergronden. Alhoewel ik zowel de echoman en de 20 gelezen had en figuren uit deze boeken nu in dit boek voorkomen, was mijn herinnering niet toereikend om nog precies te weten wat er toen is gebeurd. Iets meer toelichting had meer duidelijkheid gegeven.
Toch heb ik dit boek met veel plezier gelezen, juist door de afwisseling tussen de slachtoffers, het onderzoek maar ook de persoonlijke levens van het team. Het verleden laat hen nog niet los en we maken van dichtbij mee hoe ze met hun demonen omgaan.