Lezersrecensie
Waar blijft Bond?
Een nieuw hoofdstuk in het James Bond-universum: maak kennis met de nieuwe 00-agenten. James Bond, de onverschrokken 007, wordt vermist. Hij is gevangengenomen door huurlingen, en niemand weet hoe het hem vergaat. Het lot van de wereld ligt nu in de handen van de nieuwe 00-agenten.
Een stukje van de tekst op de achterflap van het boek ‘Double or nothing’. Geschreven door Kim Sherwood. Ze is de eerste vrouwelijke auteur, die op verzoek van de Ian Fleming Estate een boek toevoegt aan het James Bond-universum. Ian Fleming schreef elk jaar, tot aan zijn dood in 1964, een Bond-boek. Sherwood geeft aan dat er zeker nog twee titels van haar hand komen.
Er is een nieuwe generatie MI16-agenten opgestaan. We maken kennis met 003, 004 en 009. Respectievelijk Johanna Harwood, een dame die je met een stalen gezicht zelfs de Eiffeltoren zou kunnen verkopen, Joseph Dryden, afkomstig uit het leger met ingebouwde techniek door Q en Sid Bashir, een ladykiller. Hij lijkt het meeste op 007, James Bond. Het is wel even wennen deze nieuwe lichting, een vrouwelijke, een gay en een kleurling als 00-agent, maar in onze nieuwe moderne tijd moet dit zeker kunnen. Ze doen hun best om de vermiste Bond te vinden. Daarnaast zijn ze belast met nog een belangrijke taak, een heel actuele, namelijk de planeet beschermen tegen een klimaatcrisis. En daar haak ik toch af. Niet omdat dit niet belangrijk zou zijn, maar dit wordt wel heel erg uitgekauwd. Daarnaast komen er zoveel voor mij onbekende thema’s voorbij, dat ik het spoor bijster ben. Er worden woorden gebruikt die ik niet ken, zoals als numskull, nulsomspel, cataclysme en meritocratie. Natuurlijk kan ik dit opzoeken, maar voor mij haalt dit de vaart uit het boek en vermindert mijn plezier om het te lezen. Tel daarbij nog de uitgebreide beschrijvingen van technologische hoogstandjes en bijna alle wereldproblemen - klimaatopwarming, geo-engineering, verstedelijking, migratiestromen, slecht bodem- en grondstoffen beheer.
De lange zinnen met uitleg moeten met aandacht gelezen worden, anders ben je zo de draad kwijt. Ook wordt het verhaal vanuit verschillende perspectieven verteld en hierdoor wordt de verwarring nog groter. Een voordeel hiervan is wel dat we de achtergrond van de diverse 00-agenten beter leren kennen. Ze zijn heel anders dan James Bond, die zich niet om het klimaat bekommerde. Ze kunnen echter wel net als hem heel veel pijn doorstaan, opstaan na een portie klappen en niets lijken te mankeren. Dat ongeloofwaardige, het over the top, past zo heel goed bij dubbelagenten en met name bij Bond.
Het verhaal is hier en daar spannend door de acties van de agenten, door de cliffhangers loopt de spanning toch wel op, maar helaas het zoeken naar 007 wordt maar mondjesmaat benoemd.
Sherwood laat zien dat ze kan schrijven, maar voor mij mag het vervolg toch wat meer actie en wat minder technisch zijn, dat zou voor mij het leesplezier wel vergroten.
Een stukje van de tekst op de achterflap van het boek ‘Double or nothing’. Geschreven door Kim Sherwood. Ze is de eerste vrouwelijke auteur, die op verzoek van de Ian Fleming Estate een boek toevoegt aan het James Bond-universum. Ian Fleming schreef elk jaar, tot aan zijn dood in 1964, een Bond-boek. Sherwood geeft aan dat er zeker nog twee titels van haar hand komen.
Er is een nieuwe generatie MI16-agenten opgestaan. We maken kennis met 003, 004 en 009. Respectievelijk Johanna Harwood, een dame die je met een stalen gezicht zelfs de Eiffeltoren zou kunnen verkopen, Joseph Dryden, afkomstig uit het leger met ingebouwde techniek door Q en Sid Bashir, een ladykiller. Hij lijkt het meeste op 007, James Bond. Het is wel even wennen deze nieuwe lichting, een vrouwelijke, een gay en een kleurling als 00-agent, maar in onze nieuwe moderne tijd moet dit zeker kunnen. Ze doen hun best om de vermiste Bond te vinden. Daarnaast zijn ze belast met nog een belangrijke taak, een heel actuele, namelijk de planeet beschermen tegen een klimaatcrisis. En daar haak ik toch af. Niet omdat dit niet belangrijk zou zijn, maar dit wordt wel heel erg uitgekauwd. Daarnaast komen er zoveel voor mij onbekende thema’s voorbij, dat ik het spoor bijster ben. Er worden woorden gebruikt die ik niet ken, zoals als numskull, nulsomspel, cataclysme en meritocratie. Natuurlijk kan ik dit opzoeken, maar voor mij haalt dit de vaart uit het boek en vermindert mijn plezier om het te lezen. Tel daarbij nog de uitgebreide beschrijvingen van technologische hoogstandjes en bijna alle wereldproblemen - klimaatopwarming, geo-engineering, verstedelijking, migratiestromen, slecht bodem- en grondstoffen beheer.
De lange zinnen met uitleg moeten met aandacht gelezen worden, anders ben je zo de draad kwijt. Ook wordt het verhaal vanuit verschillende perspectieven verteld en hierdoor wordt de verwarring nog groter. Een voordeel hiervan is wel dat we de achtergrond van de diverse 00-agenten beter leren kennen. Ze zijn heel anders dan James Bond, die zich niet om het klimaat bekommerde. Ze kunnen echter wel net als hem heel veel pijn doorstaan, opstaan na een portie klappen en niets lijken te mankeren. Dat ongeloofwaardige, het over the top, past zo heel goed bij dubbelagenten en met name bij Bond.
Het verhaal is hier en daar spannend door de acties van de agenten, door de cliffhangers loopt de spanning toch wel op, maar helaas het zoeken naar 007 wordt maar mondjesmaat benoemd.
Sherwood laat zien dat ze kan schrijven, maar voor mij mag het vervolg toch wat meer actie en wat minder technisch zijn, dat zou voor mij het leesplezier wel vergroten.
1
Reageer op deze recensie