thriller, duister verhaal of horror?

‘Heaven’s End’ van Johan Deseyn las ik samen met een aantal anderen voor de leesclub van De Boekenreizigers. Aangezien ik graag thrillers lees leek mij dat geen straf. Maar al snel kreeg ik in de gaten dat ik me had laten verleiden tot het lezen van horrorverhaal. Mijn fout, natuurlijk want na enig onderzoek kwam ik het volgende tegen.

“Zijn uitgever omschrijft hem als 'de enige échte psycho-horrorschrijver van Vlaanderen'; met een mix van bruut geweld, seks en spanning is hij het best te vergelijken met een schrijver zoals Stephen King. “

Dat belooft wat, want een aantal boeken van Stephan King konden mij zeker bekoren. Vol goede moed begon ik dan ook aan dit verhaal. Er zijn drie verhaallijnen, de eerste speelt zich tienduizend jaar geleden af, de tweede speelt zich af in 1989 en de derde in 2019.
De gebeurtenissen die zich tienduizend jaar bij het volk van Lathian geleden hebben afgespeeld, zijn vreselijk en zorgen ervoor dat je maag zich al iets omdraait. Maar wat er dan in 1989 gebeurt is dermate smerig beschreven dat ik meermaals gestopt ben met lezen. Hier komt duidelijk de horrorliefhebber aan bod. Johan Deseyn lijkt geen rem te hebben op zijn fantasie en schotelt ons de gruwelijkste beelden voor net of het niets is.
Zeker is wel dat de zinnen die Deseyn op papier zet zeker mensen zullen aanspreken, het is bijna filmisch wat hij ons voorschotelt. Hij laat ons eerst kennismaken met de personages, en brengt de verhaallijnen goed bij elkaar. ‘Heaven’s End’ is een boek dat de liefhebber zeker zal aanspreken. Moeilijk vind ik het om een aantal sterren te moeten geven. Zijn fans zullen zo hoog mogelijke score geven, maar wat als je opnieuw bevestigd wordt dat het genre horror niet voor je is weggelegd? Ga ik voor de schrijfstijl dan wordt het een hogere score, maar weinig sterren als ik alleen voor de inhoud ga.