verschrikkelijk confronterend

Via de boekenreizigers leesclub onder leiding van Erna Eikhoudt mocht ik een boek lezen van Theo-Henk Streng, een voor mij onbekende schrijver. Streng studeerde een aantal jaren SPW, maar switchte naar de Pabo waar hij in 2008 afstudeerde als leerkracht basisonderwijs. Daarnaast was hij heel actief met het schrijven en insturen van verhalen aan schrijfwedstrijden. Een en ander met veel succes. Sindsdien schreef hij vele jeugdboeken, korte verhalen en educatieve boeken. Het boek ‘Stil zijn als de slangen bijten’ lazen we gezamenlijk.

De jongens Yaro en Ayana groeien op in een land waar burgeroorlogen ‘normaal’ zijn. Oorlogen die niemand begrijpt en waarvan de legers in feite rebellen zijn. Op een dag duiken er in het dorp waar ze wonen deze rebellen op. Yaro wordt naar de school van zijn zus gestuurd met de opdracht te ontsnappen. Helaas worden ze betrapt en nadat het dorp geplunderd is, de inwoners verkracht en vermoord, worden ze meegenomen de jungle in. Ze worden kindsoldaat. Weigeren is geen optie. Samen met een aantal andere jongens en meisjes (waarvan sommige nog geen tien jaar zijn) moeten ze zien te overleven in de bush. Het gevaar dreigt van alle kanten, wilde dieren, giftige slangen, krankzinnige soldaten en weinig te eten. Het grootste gevaar is Yaro echter zelf. Hij verandert, en niet ten goede. Doordat in het eten drugs wordt gedaan, worden de kinderen onverschillig, soms weten ze niet eens meer wat ze doen. Het is verschrikkelijk om te lezen dat het leven van deze kinderen in een korte tijd zo heftig veranderd en dat ze het eigenlijk normaal vinden om kindsoldaat te mogen zijn. Het is nog steeds de realiteit in sommige landen en om dit lezen brak het mijn hart. Je hoort er wel van, maar nooit op deze manier. Een deel van de opbrengst van het boek gaat naar de stichting War Child. Deze stichting probeert met veel liefde, aandacht en geduld de kindsoldaten weer een beetje kind te laten worden.