vlot, soms ingewikkeld en zeker boeiend

Het in 2021 verschenen ‘Brandoffer’ is het eerste deel over de personages Washington Poe en Tilly Bradshaw, geschreven door M.W.Craven. ‘Zwarte zomer’ het vervolg daarop, is vreemd genoeg een jaar eerder uitgebracht.

Zwarte zomer verhaalt over sterrenkok, Jared Keaton. Hij is veroordeeld voor de moord op zijn dochter Elizabeth. De bewijzen en getuigenis van Poe zorgen ervoor dat, zonder dat het lichaam van Elizabeth gevonden is, Jared hiervoor in de gevangenis komt. Groot is dan ook de verbazing en verwarring als zes jaar later een jonge vrouw een afgelegen politiebureau binnenstrompelt met het onweerlegbare bewijs dat zij Elizabeth Keaton is. Poe komt in grote problemen, hij was het tenslotte diegene die Jared achter de tralies kreeg.

Tijdens het lezen van de proloog zullen sommigen zich afvragen of ze verder moeten lezen, zo weerzinwekking is de scène die hierin beschreven wordt. Waarom hiermee begonnen wordt komt pas aan het eind aan bod. We gaan twee weken terug in de tijd, met telkens een dag die opschuift naar de ontknoping. Hoe dichter hierbij, hoe meer het tempo opgevoerd wordt. Poe en Bradshaw willen bewijzen dat de jonge vrouw niet is wie ze zegt. Langzaam wordt duidelijk wat er speelt. Washington en Tilly zijn een prima koppel, ze verdragen elkaar, nemen kritiek van elkaar aan en zorgen voor elkaar. Het is hartverwarmend te zien hoe twee mensen met elk een bijzonder karakter op deze manier met elkaar omgaan. Maar zeker niet onbelangrijk is de rol van hun superieuren, inspecteur Stephanie Flynn en NCA-directeur Edward van Zyl. Dit zijn mensen die hun agenten steunen en geloven, ze hebben een prima band samen.
Craven heeft een vlotte schrijfstijl, soms is de plot wat ingewikkeld, maar het wordt nergens moeilijk zodat je geboeid blijft lezen. Gelukkig volgen er hierna nog een aantal delen met Washington en Tilly.