Tijdloos en sprankelend

‘Ex-vrouw’ is de debuutroman van de Amerikaanse schrijfster Ursula Parrott (1899 - 1957), die ook veel korte verhalen en toneelstukken schreef. Het boek speelt zich af tijdens de Jazz age, die net na het einde van WOI startte, de “roaring twenties” omvatte en eindigde met het begin van de Grote Depressie in 1929, het jaar waarin het boek uitkwam. Vanwege de inhoud zorgde ‘Ex-vrouw’ voor veel ophef, maar dat kwam de verkoopcijfers alleen maar ten goede.

Het boek begint met: ‘Vier jaar geleden ging mijn man bij mij weg. Waarom, dat begrijp ik niet helemaal, heb ik nooit gedaan ook. Ik vermoed hij ook niet.’
Deze zinnen zetten de toon voor de rest van het boek, waarin Patricia vertelt over het mislukken van haar huwelijk met Peter. Als jong stel hebben ze moderne opvattingen en zijn van mening dat ze een open huwelijk hebben waarin ook ruimte moet zijn voor seks met een ander. Het werkt inderdaad als Peter zijn slippertje opbiecht, maar als Patricia in bed belandt met een ander, maakt Peter een einde aan hun huwelijk.
Na haar scheiding deelt Patricia een appartement met de iets oudere Lucia; ze gaan samen bijna elke avond uit, meestal in gezelschap van aantrekkelijke mannen. Ondanks dat het de jaren van de drooglegging zijn, vloeit de drank rijkelijk.
De one nightstands, het sporten, het carrière maken, het roken en drinken lijken het boek in een anachronistisch perspectief te plaatsen, alsof het boek zijn tijd ver vooruit was. De drang plezier maken en te genieten van het leven lijkt ook een nasleep te zijn van de oorlog, want bijna iedereen heeft wel iemand verloren.
Maar uiteindelijk zijn vooral de thema’s in het boek universeel en van alle tijden: het zoeken naar liefde en bevestiging, financiële zekerheid, waardering en geluk. Wat hier zijdelings ook wordt aangestipt is een gelijke behandeling van vrouwen, want op een gegeven moment merkt Patricia dat haar levensstijl, net zo vrij als van de ongebonden mannen, haar nagedragen wordt en verbindt daar haar conclusies aan.

De schrijfstijl van Parrott is vlot, met veel korte zinnen en dialogen. Doordat het in de ik-vorm is geschreven wordt de lezer direct aangesproken en dat werkt hier echt goed. Het vleugje humor dat er doorheen zit verweven zorgt ervoor dat het absoluut geen zielig verhaal is, maar de lezer juist een heerlijk inkijkje geeft in het leven van Patricia. De auteur putte voor dit verhaal uit haar eigen leven, maar dat zou vooral na het verschijnen van dit boek turbulent worden, zoals ook blijkt uit het nawoord van haar zoon Marc Parrott.

Het is niet vreemd dat dit boek al voor de derde keer is uitgebracht, want het blijft een een aansprekend verhaal van een jonge vrouw die op zoek is naar haar plek in de wereld, naar liefde en een gelijke behandeling.
De vertaling van Lisette Graswinckel zorgt voor een hedendaagse sfeer zonder afbreuk te doen aan die van het origineel. De inhoud zal nu misschien minder shockeren, maar ook in deze tijd zijn onderwerpen als abortus en seks buiten het huwelijk niet voor iedereen te accepteren.
Kortom, het is een heerlijk boek om je even onder te dompelen in de sfeer van een New York dat nu niet meer bestaat en je mee te laten voeren met de perikelen van Patricia.