Lezersrecensie
Hartverscheurend en indrukwekkend
Kristin Hannah (1960) is geboren in Californië en studeerde Communicatie aan de Universiteit van Washington. Vervolgens heeft ze ook nog rechten gestudeerd aan de Universiteit of Puget Sound. Tegenwoordig is ze voltijd schrijfster en heeft ze meerdere succesvolle boeken uitgebracht, waaronder ‘de Nachtegaal’ en ‘de vergeten vrouwen’. Over haar boek ‘Firefly lane’ is een serie op Netflix gemaakt.
‘Als de wolven huilen’ is eerder uitgebracht als ‘Alice, het wolvenmeisje’. In een ruig gebied in het Noord-westen van Amerika wordt een, naar schatting, zesjarig meisje gevonden. Ze heeft een wolvenjong bij zich, gedraagt zich schuw, praat niet en blijft lang en stil in een boom zitten. De politiechef van het stadje, Ellie, weet niet wat ze met deze situatie aan moet en besluit haar zus te bellen. De zus, Julia, is kinderpsychiater. Haar carrière is plotsklaps voorbij als een cliënte van haar op een school heeft geschoten. Julia ontfermt zich over het meisje en besluit haar te helpen met haar angsten en ontwikkelingsachterstand.
De nieuwsgierigheid naar het meisje wordt meteen gewekt. Wat kan er met zo’n jong meisje gebeurd zijn, wat heeft zijn moeten doorstaan? Er zijn korte stukken vanuit het meisje geschreven, waardoor je een mooi inkijkje krijgt in haar ontwikkeling en gedachten. Er is veel aandacht gegeven aan de gevoelens van de personages. Bijvoorbeeld Julia, die als kinderpsychiater een verschrikkelijke tijd heeft moeten doorstaan toen haar cliënte op een school meerdere kinderen heeft vermoord en zelfmoord heeft gepleegd. Velen leggen de schuld hiervan bij Julia. Haar gevoel van onmacht komt goed naar voren. Ook de zussenband is mooi beschreven, De liefdeslevens vallen persoonlijk wat tegen. Ik vind deze nogal voorspelbaar en niet bepaald interessant in het verhaal.
Het plot is mooi, het is een gesloten verhaal, de cirkel is rond. Het klopt allemaal. Dat is fijn, maar niet heel verbluffend. Met een goed gevoel heb ik dit boek dichtgeslagen en kijk ik terug op een mooie leeservaring. Ik heb betere boeken van Kristin Hannah gelezen, maar vond ook ‘als de wolven huilen’ erg indrukwekkend.
‘Als de wolven huilen’ is eerder uitgebracht als ‘Alice, het wolvenmeisje’. In een ruig gebied in het Noord-westen van Amerika wordt een, naar schatting, zesjarig meisje gevonden. Ze heeft een wolvenjong bij zich, gedraagt zich schuw, praat niet en blijft lang en stil in een boom zitten. De politiechef van het stadje, Ellie, weet niet wat ze met deze situatie aan moet en besluit haar zus te bellen. De zus, Julia, is kinderpsychiater. Haar carrière is plotsklaps voorbij als een cliënte van haar op een school heeft geschoten. Julia ontfermt zich over het meisje en besluit haar te helpen met haar angsten en ontwikkelingsachterstand.
De nieuwsgierigheid naar het meisje wordt meteen gewekt. Wat kan er met zo’n jong meisje gebeurd zijn, wat heeft zijn moeten doorstaan? Er zijn korte stukken vanuit het meisje geschreven, waardoor je een mooi inkijkje krijgt in haar ontwikkeling en gedachten. Er is veel aandacht gegeven aan de gevoelens van de personages. Bijvoorbeeld Julia, die als kinderpsychiater een verschrikkelijke tijd heeft moeten doorstaan toen haar cliënte op een school meerdere kinderen heeft vermoord en zelfmoord heeft gepleegd. Velen leggen de schuld hiervan bij Julia. Haar gevoel van onmacht komt goed naar voren. Ook de zussenband is mooi beschreven, De liefdeslevens vallen persoonlijk wat tegen. Ik vind deze nogal voorspelbaar en niet bepaald interessant in het verhaal.
Het plot is mooi, het is een gesloten verhaal, de cirkel is rond. Het klopt allemaal. Dat is fijn, maar niet heel verbluffend. Met een goed gevoel heb ik dit boek dichtgeslagen en kijk ik terug op een mooie leeservaring. Ik heb betere boeken van Kristin Hannah gelezen, maar vond ook ‘als de wolven huilen’ erg indrukwekkend.
1
Reageer op deze recensie