Lezersrecensie
Een film waard
María Dueñas heeft een bijzonder boek geschreven. Niet bepaald haar eerste boek; het gaat hier om een succesvolle schrijfster, bekend geworden met haar in 2009 geschreven boek 'El tiempo entre costuras'; inmiddels in 25 landen vertaald.
Als je op zoek bent naar een zoet boek vol romantiek, dan kom je wellicht bedrogen uit. Dit boek 'Het geluk van een wijngaard' is meer meeslepend en geen moment saai.
Mauro Larrea, hoofdpersonage in dit boek, is dan ook alles behalve saai. Als doorgewinterde zilvermijnwerker opgewerkt tot belangrijke mijnbouwexploitant ging het hem goed voor de wind. Ging, want hij moet alles op alles zetten om zijn hachje te redden. Als hij kennismaakt met de mooie dame Sol Claydon, vrouw van een wijnhandelaar, wordt het er niet eenvoudiger op.
"Die Mauro Larrea met zijn aderen die als kabels in zijn hals lagen, met die schouders die wel uit zijn overhemd leken te willen springen, met dat haar dat de duivel zelf door elkaar had gewoeld...". Een pittig personage, niet iedereen in dit boek komt dan ook ongeschonden uit de strijd. Toch is Mauro iemand met het hart op de goede plek als het gaat om zijn naasten of diegenen in een minder gunstige situatie zoals de laatste slaven.
Dit boek met zijn mooie volzinnen is een verfilming waard. Er gebeurt genoeg om een mooie serie tegen een prachtig decor van te maken. "Eindelijk viel alles op zijn plaats in het hoofd van de mijnwerker. Alle stukjes hadden nu een duidelijke vorm en een vaste plaats in dit complexe spel van leugens en waarheden, hartstochten, nederlagen, intriges en ongelukkige liefdes, waaraan noch de jaren noch de wereldzeeën een eind hadden kunnen maken.".
Soms net iets teveel cowboygehalte en te weinig wijn voor de titel 'Het geluk van een wijngaard'. Wellicht had de originele titel 'La Templanza' anders vertaald gemogen. Een historisch goed onderbouwd verhaal. Het is wachten op de film.
Als je op zoek bent naar een zoet boek vol romantiek, dan kom je wellicht bedrogen uit. Dit boek 'Het geluk van een wijngaard' is meer meeslepend en geen moment saai.
Mauro Larrea, hoofdpersonage in dit boek, is dan ook alles behalve saai. Als doorgewinterde zilvermijnwerker opgewerkt tot belangrijke mijnbouwexploitant ging het hem goed voor de wind. Ging, want hij moet alles op alles zetten om zijn hachje te redden. Als hij kennismaakt met de mooie dame Sol Claydon, vrouw van een wijnhandelaar, wordt het er niet eenvoudiger op.
"Die Mauro Larrea met zijn aderen die als kabels in zijn hals lagen, met die schouders die wel uit zijn overhemd leken te willen springen, met dat haar dat de duivel zelf door elkaar had gewoeld...". Een pittig personage, niet iedereen in dit boek komt dan ook ongeschonden uit de strijd. Toch is Mauro iemand met het hart op de goede plek als het gaat om zijn naasten of diegenen in een minder gunstige situatie zoals de laatste slaven.
Dit boek met zijn mooie volzinnen is een verfilming waard. Er gebeurt genoeg om een mooie serie tegen een prachtig decor van te maken. "Eindelijk viel alles op zijn plaats in het hoofd van de mijnwerker. Alle stukjes hadden nu een duidelijke vorm en een vaste plaats in dit complexe spel van leugens en waarheden, hartstochten, nederlagen, intriges en ongelukkige liefdes, waaraan noch de jaren noch de wereldzeeën een eind hadden kunnen maken.".
Soms net iets teveel cowboygehalte en te weinig wijn voor de titel 'Het geluk van een wijngaard'. Wellicht had de originele titel 'La Templanza' anders vertaald gemogen. Een historisch goed onderbouwd verhaal. Het is wachten op de film.
2
Reageer op deze recensie