Een familiesaga uit Noorwegen

De erfenis van de familie Falck is het tweede deel in de Falck-Saga en wordt door Vrij Nederland aangeprezen als een formidabel geschreven literaire roman. Aslak Nore, geboren en opgegroeid in Oslo is de zoon van Kjartan Fløgstad een beroemde Noorse auteur. Aslak Nore debuteerde in 2007 met Gud är Norsk (niet vertaald), waarna vele boeken volgden, waaronder Wolfsangel die de Riverton-prijs heeft gewonnen voor beste Noorse thriller. In 2021 verscheen het eerste deel in de Falck-Saga: Het testament van de zee (eerder uitgegeven onder de titel Het kerkhof van de zee). Aslak Nore is een avonturier. Hij heeft gediend in een Noorse elite legereenheid in Bosnië. Hij woonde in Latijns-Amerika en heeft in het Midden-Oosten en Afghanistan gewerkt als journalist. Hij woont nu met zijn familie in de Provence (Frankrijk).

Ik heb het eerste deel niet gelezen. Ik hoop dat dit deel dan ook een los te lezen verhaal is.
De kaft van het boek doet erg Noors aan. Rode huisjes aan het water, een fjord misschien, en bergen op de achtergrond. De oranje letters van de titel springen er echt uit. Op de oranje gekleurde achterkant staat te lezen “een actuele en spannende roman voor de lezers van Joël Dicker en Stieg Larsson.” Dit zijn schrijvers waarvan de schrijfstijl mij erg aanspreekt en dus ben ik benieuwd naar het verhaal.

De familie Falck is een rijke familie, een oud geslacht van ondernemers. De invloed van deze familie is groot, net als de machtsstrijd tussen de zogenaamde ‘Bergen’- en de ‘Oslo’-tak van de familie. Na het overlijden van Vera Falck-Lind is haar dochter Sasha (Alexandra) Falck benoemd tot directeur van het familiebedrijf. Tijdens de kerstviering, wanneer de hele familie Falck bij elkaar komt, doet Hans Falck een mededeling die alles op zijn kop zet. Er wordt een vergadering van aandeelhouders bij elkaar geroepen die moet bepalen wat er nu moet gaan gebeuren.
Daarnaast is er de gebeurtenis in Longyearbyen op Spitsbergen. Een Rus komt aan op een sneeuwscooter, meer dood dan levend, en weet nog net een paar woorden te mompelen voor hij sterft. Deze gebeurtenis heeft grote gevolgen voor de familie Falck. Zou er een spion in de familie zijn? Wie is die mol en wat is hij van plan?

Het is een verhaal van idealen, een testament, een verboden liefde, haat, macht en een bijzonder, haast vergeten, stuk land in het verre noorden.
Het begin van het verhaal is veelbelovend. Ik geniet van de mooie zinnen en de spanning en dan zakt het verhaal een beetje in. Tot het verhaal ruim over de helft is en een wending neemt, voor mij onverwacht, en we lezen over de geschiedenis van Hans. Dan komt de spanning weer terug in het verhaal en het einde maakt het af. Toch is het einde niet echt af, er is ruimte voor een nieuw deel in de Falck-Saga.
Het boek begint met een stamboom en geloof me, die ga je nodig hebben. Om het verhaal goed te begrijpen wil je de familielijnen goed begrijpen. Aan de andere kant moet je ook niet schrikken van deze uitgebreide stamboom, het is alleen maar een hulpmiddel. Het boek is opgedragen aan “Kjetil Anders Ely Hatlebrekke en andere veteranen die voor Noorwegen hebben gevochten en daar de prijs voor hebben betaald.“ Kjetil heeft gediend in Bosnië, net als Aslak Nore zelf. Ik vind het heel bijzonder om dit te lezen aan het begin van een familiegeschiedenis. Dit wekt mijn nieuwsgierigheid, maar helaas vind ik niet veel terug van de Noorse strijdkrachten in het verhaal. Als ik Aslak Nore zou mogen interviewen zou ik daar naar vragen. Ik kan er niets van vinden in elk geval. De uitspraak van Kim Philby die aangehaald wordt, voor het verhaal met de proloog begint, is wel veelzeggend en zet me aan tot overdenken; ‘To betray, you must first belong’

De hoofdstukken zijn afwisselend kort en lang en iedere titel van het hoofdstuk verraadt al wat over de inhoud van dat hoofdstuk. Ik kan vast verklappen dat ieder hoofdstuk, ook al lijkt er geen enkele samenhang in te zitten in het begin, toch weer bij elkaar komt aan het einde. Dat vind ik wel erg bijzonder. Het is goed dat Aslak Nore ieder hoofdstuk aangeeft waar het hoofdstuk zich afspeelt. Met zo een grote familie als de familie Falck raak je snel de weg kwijt in het verhaal. Zeker in het begin zijn al die verschillende familielijnen nogal overweldigend maar het went.

De schrijfstijl is heel beeldend:

‘Hans Falkck zat achter in de machine, op de stoel rechts van de redder, en droeg over zijn wollen onderkleding een signaalrood survivalpak met daarover een driepuntsgordel’

En ook wel poetisch:

‘Opnieuw wikkelde de winter de stad in zijn deken. De geuren verdwenen, als voedsel in de vriezer, en de geluiden werden stiller, alsof de sneeuw met gehoorbescherming werd afgeleverd. ‘

In een van de hoofdstukken komen, heel kort, de kinderen van Sasha voor en ik vraag me af of dat wel echt nodig was. Het boek bevat al zoveel personages dat, naar mijn mening, dit niet veel toevoegt. Wellicht is dit nodig voor het volgende deel en heeft Aslak Nore hier dus een bedoeling mee. We zullen afwachten.

Kortom ik vond het een bijzonder boek om te lezen maar wel een boek met wat plussen en minnen. Heel veel personages en verschillende verhaallijnen en afzonderlijke familiegeschiedenissen aan de ene kant en aan de andere kant ie prachtige beeldende en bij vlagen poëtische schrijfstijl. Ik kijk uit naar het volgende deel en hoop dat ik daar geen jaren op hoef te wachten want tussen deel 1 en 2 zat 3 jaar. Ik geef 3.5 ster voor dit boek.