Lezersrecensie
Een mix van gruwelijke moorden, Delft en Balthasar Gerards
De wraak van Balthasar is het tweede deel in een trilogie die zich afspeelt in Delft. Ik heb Jeroen Windmeijer leren kennen als schrijver van boeken zoals Stenen Goden, een spannende thriller die zich afspeelt op Paaseiland. Ik heb genoten van de thriller met een stuk geschiedenis erin verweven zonder afbreuk te doen aan de spanning. Andere boeken van zijn hand vond ik een minder groot succes. Zo vond ik het eerste deel in de Ryevaar-serie Openbaring dermate tegenvallen dat ik nooit aan deel 2 ben begonnen. Ik ben daarom heel erg benieuwd of ik de Jeroen Windmeijer van vroeger weer terug zie in dit verhaal.
De schaduw van Vermeer is het eerste deel in de Delft trilogie en deze las lekker weg. Mijn recensie vind je op hier: https://www.boeken-cast.nl/review/de-schaduw-van-vermeer-jeroen-windmeijer/
De wraak van Balthasar volgt twee verhaallijnen, namelijk die van Victor van Atten, een geschiedenisdocent en een stadsgids en Bobby Meijer, rechercheur bij de politie. Daar tussendoor lees je het verhaal van Balthasar Gerards en hoe hij de moord op Willem van Oranje voorbereidde. Tijdens een speciale stadswandeling ‘Duister Delft’, waar bij wijze van proef acteurs op de verschillende locaties zitten om een soort toneelstukje op te voeren, gebeurt er iets onverwachts.
‘De vrouw was wel erg rolvast, vond Victor. Ook viel hem plots op dat ze niet echt verkleed was als iemand uit de middeleeuwen. Ze droeg een wat versleten spijkerbroek en een wijdvallende blouse met een bloemetjesmotief. Haar voeten staken in donkerblauwe bootschoenen. Ze had een tamelijk bleke huidskleur, ingevallen wangen en een wat afgeleefd gezicht, als iemand die veel zorgen had. Hij schatte haar op een jaar of veertig. Het halflange zwarte haar zag eruit alsof het al een tijdje niet was gewassen. Haar handen rustten in haar schoot.’
Dat deze vrouw niet meer leeft is duidelijk, maar hoe ze daar achter komen mag je zelf gaan lezen. Het is voor rechercheur Bobbi haar eerste zaak. Wanneer daarna een volgende moord volgt, lijkt het erop alsof er een seriemoordenaar aan de slag is. Heeft de geschiedenis van Balthasar Gerards te maken met deze moord of zijn het juist de bijbelteksten die wijzen naar de dader? Je mag dit zelf gaan ontdekken.
De stad Delft is wat deze trilogie bindt en niet de hoofdpersonages. Daarom is dit deel makkelijk los te lezen en er zijn geen spoilers in deze recensie.
Jeroen Windmeijer heeft een spannende thriller afgeleverd. Ook hier weer, net als in het eerste deel De schaduw van Vermeer, aanwijzingen in de vorm van briefjes die helpend zouden kunnen zijn bij het oplossen van de moord. Er worden weer veel verdachten opgevoerd, maar voor mij was het toch wel snel duidelijk wie de dader moest zijn. Helaas geen verrassende plottwist aan het eind, mijn vermoeden bleek juist. Wat ik ook heel raar vond is dat Bobbi iemand gaat verdenken die in eerste instantie de politie had geholpen. Het verhoor of de arrestatie, dat is niet helemaal duidelijk, vindt plaats op een moment dat in mijn ogen totaal niet logisch is. Het leek een soort wanhoopspoging in plaats van goed recherchewerk. Het lijkt wel alsof dit later aan het verhaal is toegevoegd.
De stukken over de geschiedenis van Balthasar Gerards die door het verhaal heen geweven zijn, samen met de delen vanuit het perspectief van de dader maakten het spannend en leerzaam. Het was wel even wennen in het begin, want beide stukken tekst waren cursief opgemaakt. Het boek begint met een stuk vanuit het perspectief van Balthasar Gerards en speelt zich dus af in 1584 en daarna een stuk vanuit het perspectief van de dader. In dat tweede stuk wordt gesproken over tie-wraps. Ik was even in de war, in 1584 waren er nog geen tiewraps. Later wordt duidelijk dat dit stuk vanuit het daderperspectief in het nu speelt.
Net als in de andere boeken van Jeroen Windmeijer speelt het geloof ook een rol. Gelukkig blijft het hier bij een standpunt en probeert hij de lezer niet al te zeer te overtuigen van zijn persoonlijke mening.
De schrijfstijl is prettig en beeldend. Door de wisselende perspectieven blijft de vaart er goed in. Toch mist het de nagelbijtende spanning die maakt dat je het boek niet weg kan leggen.
Kortom, een spannende thriller die meer een cosy-crime is, de gruwelijke moorden daar gelaten, met een vrij voorspelbaar einde. Daarom 3 sterren van mij.
De schaduw van Vermeer is het eerste deel in de Delft trilogie en deze las lekker weg. Mijn recensie vind je op hier: https://www.boeken-cast.nl/review/de-schaduw-van-vermeer-jeroen-windmeijer/
De wraak van Balthasar volgt twee verhaallijnen, namelijk die van Victor van Atten, een geschiedenisdocent en een stadsgids en Bobby Meijer, rechercheur bij de politie. Daar tussendoor lees je het verhaal van Balthasar Gerards en hoe hij de moord op Willem van Oranje voorbereidde. Tijdens een speciale stadswandeling ‘Duister Delft’, waar bij wijze van proef acteurs op de verschillende locaties zitten om een soort toneelstukje op te voeren, gebeurt er iets onverwachts.
‘De vrouw was wel erg rolvast, vond Victor. Ook viel hem plots op dat ze niet echt verkleed was als iemand uit de middeleeuwen. Ze droeg een wat versleten spijkerbroek en een wijdvallende blouse met een bloemetjesmotief. Haar voeten staken in donkerblauwe bootschoenen. Ze had een tamelijk bleke huidskleur, ingevallen wangen en een wat afgeleefd gezicht, als iemand die veel zorgen had. Hij schatte haar op een jaar of veertig. Het halflange zwarte haar zag eruit alsof het al een tijdje niet was gewassen. Haar handen rustten in haar schoot.’
Dat deze vrouw niet meer leeft is duidelijk, maar hoe ze daar achter komen mag je zelf gaan lezen. Het is voor rechercheur Bobbi haar eerste zaak. Wanneer daarna een volgende moord volgt, lijkt het erop alsof er een seriemoordenaar aan de slag is. Heeft de geschiedenis van Balthasar Gerards te maken met deze moord of zijn het juist de bijbelteksten die wijzen naar de dader? Je mag dit zelf gaan ontdekken.
De stad Delft is wat deze trilogie bindt en niet de hoofdpersonages. Daarom is dit deel makkelijk los te lezen en er zijn geen spoilers in deze recensie.
Jeroen Windmeijer heeft een spannende thriller afgeleverd. Ook hier weer, net als in het eerste deel De schaduw van Vermeer, aanwijzingen in de vorm van briefjes die helpend zouden kunnen zijn bij het oplossen van de moord. Er worden weer veel verdachten opgevoerd, maar voor mij was het toch wel snel duidelijk wie de dader moest zijn. Helaas geen verrassende plottwist aan het eind, mijn vermoeden bleek juist. Wat ik ook heel raar vond is dat Bobbi iemand gaat verdenken die in eerste instantie de politie had geholpen. Het verhoor of de arrestatie, dat is niet helemaal duidelijk, vindt plaats op een moment dat in mijn ogen totaal niet logisch is. Het leek een soort wanhoopspoging in plaats van goed recherchewerk. Het lijkt wel alsof dit later aan het verhaal is toegevoegd.
De stukken over de geschiedenis van Balthasar Gerards die door het verhaal heen geweven zijn, samen met de delen vanuit het perspectief van de dader maakten het spannend en leerzaam. Het was wel even wennen in het begin, want beide stukken tekst waren cursief opgemaakt. Het boek begint met een stuk vanuit het perspectief van Balthasar Gerards en speelt zich dus af in 1584 en daarna een stuk vanuit het perspectief van de dader. In dat tweede stuk wordt gesproken over tie-wraps. Ik was even in de war, in 1584 waren er nog geen tiewraps. Later wordt duidelijk dat dit stuk vanuit het daderperspectief in het nu speelt.
Net als in de andere boeken van Jeroen Windmeijer speelt het geloof ook een rol. Gelukkig blijft het hier bij een standpunt en probeert hij de lezer niet al te zeer te overtuigen van zijn persoonlijke mening.
De schrijfstijl is prettig en beeldend. Door de wisselende perspectieven blijft de vaart er goed in. Toch mist het de nagelbijtende spanning die maakt dat je het boek niet weg kan leggen.
Kortom, een spannende thriller die meer een cosy-crime is, de gruwelijke moorden daar gelaten, met een vrij voorspelbaar einde. Daarom 3 sterren van mij.
1
Reageer op deze recensie