Dodelijk spoor

Alleen was het debuut van Barbara de Smedt en werd bekroond met Beste Nederlandstalige thriller van 2020 en stond op de shortlist van MAX Bronzen vleermuis 2021 als beste thrillerdebuut. Na deze psychologische thriller volgden Roadtrip naar nergens en Koud. Koud werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs. Barbara is geboren in Antwerpen maar woont nu met haar gezin in Portugal. Ik heb deze boeken gelezen en ben fan van haar. De plottwists en de psychologische spelletjes maken het tot boeken die je niet weg kan leggen. Voor Dodelijk Spoor heeft de uitgever een manier bedacht om het boek onder de aandacht te brengen. In de adventsperiode naar kerst toe is elke dag een deel van het boek te beluisteren via Storytel en met kerst is het verhaal compleet. Dan verschijnt ook het e-book. In maart wordt het verhaal, bewerkt voor de geprinte versie, uitgegeven onder de titel Ze kwam terug. Ik vind het goed gevonden om zo aandacht te besteden aan het boek, maar vind het jammer dat de geprinte versie een andere titel heeft, dat lijkt mij erg verwarrend.

Het boek vertelt het verhaal van de zogenaamde 'Sandwichclub', een hechte vriendengroep van studenten die destijds bij elkaar in een studentenhuis woonden. De groep is uit elkaar gevallen nadat Cleo verdween op 24 december.
Het verhaal begint 10 jaar later, een paar weken voor de kerst. De hoofdstukken worden keurig voorzien van een datum om het voor de lezer makkelijk te maken en de spanning op te voeren. Een van de leden van de ‘Sandwichclub’, Seren, heeft inmiddels een succesvol bedrijf in de mode opgezet. Ze ontwerpt haar eigen kleding en heeft een eigen modelabel, Dark Angel. Het verleden houdt Seren nog dagelijks bezig maar ze heeft nooit iemand verteld over wat er echt gebeurd is die kerstavond. Tijdens een modeshow in het Hilton Hotel duikt het ex-vriendje van Cleo, Stijn, op. Wanneer hij ongelukkig van de trap valt en overlijdt, is het de vraag of de vraag of dit een ongeluk was of dat het verband houdt met de gebeurtenissen op die bewuste kerstavond tien jaar geleden. Wanneer Seren vervolgens een brief krijgt met de tekst dat 'voor de kerst geen van de leden van de Sandwichclub meer in leven zullen zijn', beseft Seren dat de val van Stijn geen ongeluk was. De brief is ondertekend met ‘Cleo’. Wie is de Cleo die de brief heeft getekend? Is ze toch nog in leven? Seren heeft nog een paar weken de tijd om haar eigen leven te redden, maar wie kan ze vertrouwen? Mag ze haar belofte om te zwijgen verbreken? Dat mag je zelf lezen of luisteren.

De schrijfstijl van Barbara is heel meeslepend en laat je echt verdwijnen in het verhaal. Het thema van het verhaal is liegen en dat is naar mijn mening heel goed uitgewerkt.

‘Iedereen liegt, en dat is de waarheid. Ik luisterde tijdens het hardlopen vanochtend naar een podcast daarover. Per dag liegen we gemiddeld twee tot zes keer, maar soms ook veel vaker. Meestal gaat het over kleine dingen en noemen we dat leugentjes om bestwil. Om iemand niet te kwetsen. Of omdat je wilt vermijden te veel uitleg te moeten geven.’

De plottwists die het verhaal zo geweldig maken zijn ook gebaseerd op leugens. Op een gegeven moment vermoed je wel hoe het in elkaar zit, maar dan volgt er nog een twist helemaal op het einde waardoor het toch weer anders blijkt te zijn.
Ik vind het heel erg knap gedaan. Door het verhaal een herkenbaar thema mee te geven maakt het ook dat je al snel geboeid raakt door het verhaal. Liegt inderdaad niet inderdaad wel eens, al is het maar een leugentje om bestwil.
Het psychologische aspect is zo goed uitgewerkt dat niet alleen de hoofdpersonages zich ontwikkelen maar in het hoofd van de lezer gebeurt er ook van alles. Herkenning, verwarring en misleiding zijn wat zaken die ik ervaren heb. Eerlijk gezegd vind ik dit een van de beste thrillers van Barbara de Smedt tot nu toe. Ik kan niet anders dan 5 sterren geven.
Ik kan deze thriller echt aanraden, maar let op, het is een lastig weg te leggen boek.