Lezersrecensie
Waar de mist niet kan komen deel 1 Lily
Lily is het eerste boek in de trilogie Waar de mist niet kan komen. Veel mensen zullen Johnny Bollé wel kennen van zijn thrillers, maar met Lily schrijft hij een boek in een ander genre, een historische roman. Deze boeken worden uitgegeven door Van Driel Publishing, een andere uitgever dan degene die zijn thrillers uitbrengt. Het was voor hem gelijk duidelijk dat hij de historische romans niet onder de naam Johnny Bollé kon uitbrengen. Hij verzon Aster Borg. Borg komt uit zijn favoriete serie Star Trek en Aster hoorde hij een keer op televisie voorbij komen. Johnny Bollé heeft veel interesse in geschiedenis en oude foto’s en dat wakkerde zijn interesse aan om een historische roman te schrijven over een historische gebeurtenis zoals de drooglegging. Een foto, gevonden op een antiekmarkt, was de inspiratie voor het hoofdpersonage Lily. Deze foto siert de kaft van het boek.
Het schrijven van historische romans betekent niet dat Johnny Bollé geen thrillers meer gaat schrijven, hij schijnt alweer bezig te zijn.
Ik geniet van de thrillers van Johnny, ik ben daarom erg benieuwd wat ik terugzie van zijn schrijfstijl in deze historische roman.
Het boek speelt zich af in Amerika in de tijd van de drooglegging en de grote depressie, de beurskrach. Lily leeft een onbezorgd leven met haar welgestelde ouders in New York. Ze is verloofd met Raymond die uit eenzelfde milieu komt. Lily droomt ervan om patisserie te maken in het wereldberoemde Waldorf Astoria hotel. De beurskrach een einde maakt aan haar onbekommerde bestaan. Niets lijkt meer te zijn wat ze dacht dat het was. Hoe haar leven loopt en hoe ze haar hoofd boven water lijkt te houden, mag je zelf gaan ervaren door het lezen van dit verhaal.
Ik wil in de eerste plaats complimenten maken voor de opbouw van het boek. Het begint met een proloog waarin je kennismaakt met de kleine Lily in 1912. Vervolgens spring je door naar Parijs in 1980. Je maakt kennis met Amandine:
“De laatste tijd beeld ik me in dat er in de huiskamer in mijn appartement in Parijs iemand tegenover me zit om me te interviewen. Een journaliste die mijn leven de moeite waard vindt om er vragen over te stellen. Iemand anders dan ikzelf die nog geïnteresseerd is in mij. Ik noem haar Amandine.”
Dit stuk raakte me, een eenzame vrouw die haar levensverhaal wil gaan vertellen aan een imaginair persoon die haar leven de moeite waard vindt. Zij ervaart dit blijkbaar niet zo in het echte leven. Hoe triest!
Het boek gaat vervolgens door met deel 1. De hoofdstukken springen heen en weer van New York in 1928 naar Parijs in 1980. In deel 2 komt er nog een tijdlijn bij, namelijk New York in 1980. In deel 3 zijn we in New York in 1931 afgewisseld met opnieuw Parijs in 1980. Deze afwisseling, gecombineerd met een kleine cliffhanger aan het eind van ieder hoofdstuk, voert de spanning op. Je wil doorlezen, nieuwsgierig hoe het verder gaat.
Het einde is open en dat maakt dat ik haast niet kan wachten op het tweede deel. Ik vind het een kunst om in een historische roman, gebaseerd op waargebeurde feiten, zo de spanning erin te houden. Vaak zijn er stukken in een historische roman die meer aandacht tijdens het lezen vragen en die vaak wat saai zijn. De spanningsboog neemt af. Daar is in deze roman geen sprake van.
De schrijfstijl is beeldend en pakkend.
“Volgens mij kon het nooit kouder worden dan deze dag voor kerst. Zodra ik uit de metro stapte, sloeg de kou me in het gezicht. De ijzige wind voelde als venijnige speldenprikken in de huid van mijn wangen en mijn voorhoofd. Ik kon amper ademen, met een hand hield ik de kraag van mijn winterjas gesloten.”
Je krijgt het er toch koud van? Op dezelfde manier worden de emoties beschreven, waardoor je deze emoties haast zelf meemaakt. Om geen spoilers weg te geven kan ik daar geen voorbeeld van geven, dat mag je zelf gaan ontdekken.
Het boek leest makkelijk weg en maakt het moeilijk om weg te leggen. Johnny Bollé heeft met succes een nieuw genre aangeboord. Een genre dat veel meer voorbereiding en research vraagt, maar dat heeft hij met verve gedaan.
Ik heb enorm genoten van dit boek en geef daarom 5 sterren. Wanneer komt het tweede deel uit Johnny?
Het schrijven van historische romans betekent niet dat Johnny Bollé geen thrillers meer gaat schrijven, hij schijnt alweer bezig te zijn.
Ik geniet van de thrillers van Johnny, ik ben daarom erg benieuwd wat ik terugzie van zijn schrijfstijl in deze historische roman.
Het boek speelt zich af in Amerika in de tijd van de drooglegging en de grote depressie, de beurskrach. Lily leeft een onbezorgd leven met haar welgestelde ouders in New York. Ze is verloofd met Raymond die uit eenzelfde milieu komt. Lily droomt ervan om patisserie te maken in het wereldberoemde Waldorf Astoria hotel. De beurskrach een einde maakt aan haar onbekommerde bestaan. Niets lijkt meer te zijn wat ze dacht dat het was. Hoe haar leven loopt en hoe ze haar hoofd boven water lijkt te houden, mag je zelf gaan ervaren door het lezen van dit verhaal.
Ik wil in de eerste plaats complimenten maken voor de opbouw van het boek. Het begint met een proloog waarin je kennismaakt met de kleine Lily in 1912. Vervolgens spring je door naar Parijs in 1980. Je maakt kennis met Amandine:
“De laatste tijd beeld ik me in dat er in de huiskamer in mijn appartement in Parijs iemand tegenover me zit om me te interviewen. Een journaliste die mijn leven de moeite waard vindt om er vragen over te stellen. Iemand anders dan ikzelf die nog geïnteresseerd is in mij. Ik noem haar Amandine.”
Dit stuk raakte me, een eenzame vrouw die haar levensverhaal wil gaan vertellen aan een imaginair persoon die haar leven de moeite waard vindt. Zij ervaart dit blijkbaar niet zo in het echte leven. Hoe triest!
Het boek gaat vervolgens door met deel 1. De hoofdstukken springen heen en weer van New York in 1928 naar Parijs in 1980. In deel 2 komt er nog een tijdlijn bij, namelijk New York in 1980. In deel 3 zijn we in New York in 1931 afgewisseld met opnieuw Parijs in 1980. Deze afwisseling, gecombineerd met een kleine cliffhanger aan het eind van ieder hoofdstuk, voert de spanning op. Je wil doorlezen, nieuwsgierig hoe het verder gaat.
Het einde is open en dat maakt dat ik haast niet kan wachten op het tweede deel. Ik vind het een kunst om in een historische roman, gebaseerd op waargebeurde feiten, zo de spanning erin te houden. Vaak zijn er stukken in een historische roman die meer aandacht tijdens het lezen vragen en die vaak wat saai zijn. De spanningsboog neemt af. Daar is in deze roman geen sprake van.
De schrijfstijl is beeldend en pakkend.
“Volgens mij kon het nooit kouder worden dan deze dag voor kerst. Zodra ik uit de metro stapte, sloeg de kou me in het gezicht. De ijzige wind voelde als venijnige speldenprikken in de huid van mijn wangen en mijn voorhoofd. Ik kon amper ademen, met een hand hield ik de kraag van mijn winterjas gesloten.”
Je krijgt het er toch koud van? Op dezelfde manier worden de emoties beschreven, waardoor je deze emoties haast zelf meemaakt. Om geen spoilers weg te geven kan ik daar geen voorbeeld van geven, dat mag je zelf gaan ontdekken.
Het boek leest makkelijk weg en maakt het moeilijk om weg te leggen. Johnny Bollé heeft met succes een nieuw genre aangeboord. Een genre dat veel meer voorbereiding en research vraagt, maar dat heeft hij met verve gedaan.
Ik heb enorm genoten van dit boek en geef daarom 5 sterren. Wanneer komt het tweede deel uit Johnny?
2
Reageer op deze recensie