Marilyn Monroe

Tatiana de Rosnay groeide op in Parijs, maar behaalde in Engeland haar bachelor Engelse literatuur. Haar naam was Sarah is haar bekendste roman. Voor Die laatste zomer uit 2014 ontving zij een Gouden Boek. In 2016 verscheen Manderley voor altijd, een roman over Daphne du Maurier. Tatiana lijkt een nieuwe weg ingeslagen want Sterrenstof haar nieuwste roman, heeft het leven van Marilyn Monroe als thema.
De omslag van het boek is bruin/geel, met een gouden glans. Vooral de foto van Marilyn Monroe op de voorkant springt eruit.

Het boek vertelt het verhaal van Marilyn Monroe, gezien door de ogen van het kamermeisje Pauline, die elke dag haar hotelkamer schoonmaakt. Marilyn Monroe had een moeilijk leven en juist de periode waarover het verhaal gaat was een zwarte periode in haar leven. Haar huwelijk met Arthur Miller stond op springen en tegelijkertijd liep haar laatste film ‘The Misfit' ook niet erg soepel.

Ik ben verrast dat Tatiana gekozen heeft voor Marilyn Monroe. Er zijn al zoveel boeken over haar geschreven. Tatiana geeft aan in een interview dat ze groot fan is van Marilyn Monroe maar niet van plan was over haar te schrijven, tot ze een ingeving kreeg die het mogelijk maakte om toch een boek te kunnen schrijven over Marilyn, maar dan zoals ze is wanneer de camera’s zijn gedoofd, de alledaagse Marilyn dus, de Marilyn achter de schermen. Daarvoor heeft Tatiana het kamermeisje Pauline gecreëerd want het moest wel een roman worden en geen biografie. Om het geloofwaardig te houden zocht Tatiana naar een hotel waar Marilyn heeft verbleven, maar dat niet meer bestaat. Op die manier had ze als schrijfster alle vrijheid om het verhaal te vertellen. Zo kwam ze op het Mapes hotel, dat in 2000 is gesloopt.
Het verhaal begint in januari 2000 in Mount Shasta, Noord-Californië. Je leert Pauline kennen, een soort paardenfluisteraar, en haar vriendin Billy-Pearl. Zij besloten samen naar de sloop van het Mapes Hotel te gaan kijken. Het volgende hoofdstuk brengt ons terug in de tijd en wel naar 1960 en naar Reno in Nevada. Ook daar is de hoofdpersoon opnieuw Pauline.
De volgende hoofdstukken wisselen af tussen 1960 en wat er daarvoor gebeurd is. Je gaat zo op in deze periode dat je het eerste deel van het verhaal dat zich afspeelt in 2000 bijna vergeet. Pas de laatste paar hoofdstukken gaan weer over die periode en vertellen vooral het verhaal van de sloop van het hotel. Naar mijn mening is dat een belangrijk stuk van het verhaal en had daar meer ingezeten.

Een belangrijk thema in dit boek is de positie van de vrouw. In dit geval oefent de manager van het hotel macht uit over het kamermeisje Pauline. Zij kan niet weigeren, dan is ze alles kwijt. Ook Marilyn is gebombardeerd tot sexbom en kan niet meer zijn wie zij in wezen echt is. Tatiana legt uit in een interview dat de paarden, die in het boek voorkomen, de mustangs werden gevangen voor hondenvoer, zoals Marilyn aan de mannen van deze wereld werd gevoerd om hun lusten bot te vieren. Ik heb deze link niet gelegd in het verhaal. Het gevangen zitten in een patroon waardoor je niet kan zijn wie je zou willen zijn, zie je wel terug in het verhaal. De gebeurtenissen lijken je te overkomen en je lijkt daar geen invloed op te hebben.

Het boek leest makkelijk weg en ik leefde mee met Pauline maar ik miste de diepgang in het verhaal zoals dat wel in Haar naam was Sarah zat. Ik vond het verhaal te veel gekunsteld in elkaar gezet. Het leek alsof de gebeurtenissen, die, zoals ik begrijp, gebaseerd zijn op feitelijkheden, zo aan elkaar geknoopt zijn, dat het enigszins een geloofwaardig verhaal wordt. Het raakt me niet echt diep in mijn hart en het ontroert me niet. Toch is het absoluut geen slecht boek en het heeft leuke en spannende momenten en ik heb er wel van genoten, maar het was het net niet voor mij. Ik geef het boek dan ook 3 sterren.