Lezersrecensie
Vluchtheuvel
Lidewey van Noord studeerde Nederlands in Amsterdam. Sinds 2012 werkt ze als freelance journaliste en redacteur. In 2016 verscheen haar debuut ‘Pellegrina: een Italiaanse wielerbedevaart die ze maakte met grafisch ontwerper Robert Jan van Noort. Dit non-fictieboek stond op de shortlist van de prijs voor het sportboek van het jaar. Ze schreef meerdere boeken, waaronder ‘Terug naar de natuur’. 'Vluchtheuvel' is haar laatste boek.
'Vluchtheuvel' vertelt het verhaal van Lidewey van Noord haar leven in een klein afgelegen dorpje, in de bergen van Italië. Het maakte me nieuwsgierig, wat doet een vrouw daar alleen in isolement. Tot ik begrijp dat long-covid de reden is om daar haar toevlucht te zoeken. Ik herken haar moeite met de drukte en de prikkels van Nederland, het gemis aan rust. Ik vond veel herkenning in het boek, maar zo mooi als zij dit kan neerschrijven zonder dat je er somber of verdrietig van wordt is heel erg knap. Long-covid komt subtiel binnen in het verhaal, maar nergens ligt daar de nadruk op of is het een verhaal van klagen en depressiviteit. Haar liefde voor de natuur komt in dit boek duidelijk naar voren. Haar beeldende schrijfstijl maakt dat je compleet verdwijnt in het boek.
Steeds meer vlinders fleuren de buitenwereld op – atalanta’s, citroenvlinders, blauwtjes. Ik ben ze zo ontwend dat hun schoonheid me verrast. Ik las ooit in een boek een uitspraak van Tom Waits die altijd is blijven hangen ‘As a songwriter the only thing I do is make jewelry for the inside of people’s minds’. Dat is onze taak, dacht ik: de geest behangen, decoreren, verrijken.
Ik vond het zo ontzettend knap dat ze aan de ene kant zo mooi kan schrijven over de natuur die haar geest verrijkt en aan de andere kant schrijft ze ook open over haar long-covid.
Op de bank lig ik te kijken naar de mannen die in gekleurde tricots door Frankrijk fietsen. Een van die wielrenners schijnt ook long-covid te hebben. Lange tijd behaalde hij zijn oude niveau niet meer, maar hij fietste nog wel mee in het peloton. Doe mij zijn long-covid maar, dacht ik soms.
Wat ik ook heel sterk aan het boek vind is haar zoektocht in het leven naar een ritme dat bij haar past nu de long-covid heeft toegeslagen. Een balans tussen de rust en eenzaamheid van haar huisje in Italië en de prikkels en reuring van Nederland. Het vinden van de liefde is ook een zoektocht. Dit stukje zegt voor mij alles.
Compassie voelen voor degenen die ons niet geven wat we nodig hebben is zoveel makkelijker dan de pijn van de afwijzing toelaten.
Ik heb genoten van het boek en heb me mee laten voeren naar het prachtige bergdorp in Italië met de prachtige natuur en heb meegeleefd met Lidewey in haar zoektocht naar haar pad in het leven daarom 5 sterren van mij.
Bedankt Atlas Contact voor dit prachtige en bijzondere leesclubboek van de Club van Echte Lezers.
'Vluchtheuvel' vertelt het verhaal van Lidewey van Noord haar leven in een klein afgelegen dorpje, in de bergen van Italië. Het maakte me nieuwsgierig, wat doet een vrouw daar alleen in isolement. Tot ik begrijp dat long-covid de reden is om daar haar toevlucht te zoeken. Ik herken haar moeite met de drukte en de prikkels van Nederland, het gemis aan rust. Ik vond veel herkenning in het boek, maar zo mooi als zij dit kan neerschrijven zonder dat je er somber of verdrietig van wordt is heel erg knap. Long-covid komt subtiel binnen in het verhaal, maar nergens ligt daar de nadruk op of is het een verhaal van klagen en depressiviteit. Haar liefde voor de natuur komt in dit boek duidelijk naar voren. Haar beeldende schrijfstijl maakt dat je compleet verdwijnt in het boek.
Steeds meer vlinders fleuren de buitenwereld op – atalanta’s, citroenvlinders, blauwtjes. Ik ben ze zo ontwend dat hun schoonheid me verrast. Ik las ooit in een boek een uitspraak van Tom Waits die altijd is blijven hangen ‘As a songwriter the only thing I do is make jewelry for the inside of people’s minds’. Dat is onze taak, dacht ik: de geest behangen, decoreren, verrijken.
Ik vond het zo ontzettend knap dat ze aan de ene kant zo mooi kan schrijven over de natuur die haar geest verrijkt en aan de andere kant schrijft ze ook open over haar long-covid.
Op de bank lig ik te kijken naar de mannen die in gekleurde tricots door Frankrijk fietsen. Een van die wielrenners schijnt ook long-covid te hebben. Lange tijd behaalde hij zijn oude niveau niet meer, maar hij fietste nog wel mee in het peloton. Doe mij zijn long-covid maar, dacht ik soms.
Wat ik ook heel sterk aan het boek vind is haar zoektocht in het leven naar een ritme dat bij haar past nu de long-covid heeft toegeslagen. Een balans tussen de rust en eenzaamheid van haar huisje in Italië en de prikkels en reuring van Nederland. Het vinden van de liefde is ook een zoektocht. Dit stukje zegt voor mij alles.
Compassie voelen voor degenen die ons niet geven wat we nodig hebben is zoveel makkelijker dan de pijn van de afwijzing toelaten.
Ik heb genoten van het boek en heb me mee laten voeren naar het prachtige bergdorp in Italië met de prachtige natuur en heb meegeleefd met Lidewey in haar zoektocht naar haar pad in het leven daarom 5 sterren van mij.
Bedankt Atlas Contact voor dit prachtige en bijzondere leesclubboek van de Club van Echte Lezers.
3
Reageer op deze recensie