Een complottheorie als verstikkend gegeven

Op 1 oktober 2006 vindt er in Antwerpen een grote manifestatie plaats om de verdere opkomst van de oppositiepartij Het Vlaams Belang te keren. Een week later worden er namelijk belangrijke verkiezingen gehouden, die de bestaande regeringscoalitie zouden kunnen opblazen. Een aantal criminele figuren met politieke banden beraamt een aanslag en ontvoeringen, om de regering in diskrediet te brengen. Tijdens één van de talrijke concerten, waarbij ook de koningin aanwezig is, ontploft er een bom, waarbij doden en gewonden vallen.
De politie ontvangt op diezelfde dag wel een waarschuwing, maar de bomaanslag kan niet verhinderd worden.
De misdaadroman beschrijft de turbulente gebeurtenissen van die dag tot de verkiezingen, die een week later plaatsvonden. Als hoofdpersoon koos de auteur Nathalie Croes, die hoofdinspecteur is bij de Antwerpse politie. Haar man Dirk, die een bekend violist is, treedt ook in een stel hoofdstukjes op en zijn instrument siert de cover. Verder spelen er nogal erg veel anderen regelmatig een rolletje, zoals b.v. hun puberale dochter, een concurrerende violist (hij eindigt tijdens een klassiek concert zonder hoofd), een stel politiefunctionarissen, de minister-president met vrouw en verslaafde zoon, de leider van het Vlaams Belang met zijn opponent in die partij, de directeur van het conservatorium met zijn ex-vrouw en hun dochter, een vioolbouwer en nog een blik ongure figuranten.
Vooral sinds de moord op Kennedy wemelt het in het thrillergenre van allerlei politieke complotten. Ook in dit boek bouwt de auteur de ene na de andere dubbele bodem in, waardoor de lezer na enige tijd een goede kans maakt om de rode draad kwijt te raken. In deze kluwen van verwikkelingen heeft alles blijkbaar met iedereen te maken. Gelukkig wordt dit aan het einde keurig uitgelegd, zodat eventuele losse eindjes toch nog aan elkaar worden geknoopt.
De andere kern van dit boek bestaat uit vlot beschreven handelingen in 89 korte hoofdstukken. Helaas wemelt het van allerlei soapachtige verwikkelingen en onlogische handelingen, waardoor het onmogelijk is om zich met de personen te identificeren.
Agenten laten voor hun neus inbreken, pinken worden gebroken om even later weer in de kom gezet te worden, legerdiefstallen worden verzwegen, tranen trekken zoute sporen op kleding, iemand rukt uit vertwijfeling zijn overhemd van zijn borst, getuigen beloven te zwijgen, maar babbelen er toch lustig op los, alle leidende Vlamingen zijn lid van een Loge of van Opus Dei, alle opgevoerde politici frauderen zonder uitzondering, een detective heet Jansen en Jansens en Nathalie mag blijven rechercheren ondanks het feit dat haar echtgenoot een verdachte is.
Deze pennenvrucht van Van Lierde is ongeloofwaardig, tenzij dit als script voor een operette of een platte klucht gelezen mag worden. Een nieuwe Jef Geeraerts is hiermee dus nog niet opgestaan. Die ene ster verdient de auteur wat mij betreft voor het tempo en zijn ingenieus bedachte complottheorie.
Nog een verzoekje aan diegenen, die de achterflappen van een boek bedrukken: Laat nu eindelijk eens die superlatieven achterwege, die de vorige publicaties van een auteur prijzen en die iets suggereren, wat deze keer zeker niet waargemaakt wordt.