Familiegeschiedenis vanuit een jong kind

Je krijgt van mij een wit paard cadeau, door Amalia de Tena.

Het verhaal wordt verteld vanuit de opgroeiende Ana De Sotomayor, vanaf dat ze ongeveer 8 jaar oud is (eerste communie) tot aan haar eindexamen, als ze rond de 18 jaar is.
Juist dat naïeve vertelperspectief zorgt in het begin voor flink wat humor, aangezien Ana de strekking van de feiten die zij vertelt totaal niet ziet.
Een typisch geval van "kleine potjes hebben grote oren".

Aan de hand van de gebeurtenissen van 10 jaar (1965-1974/5) wordt een (korte) driegeneratie familiegeschiedenis van gegoede landeigenaren beschreven die door familiegebeurtenissen en het vrijwel openlijk onbeschreven politieke klimaat hun bezit zijn kwijtgeraakt.

Volgens de achterflap speelt dit boek zich af tijdens de Franco-dictatuur in Spanje.
Dat klopt qua periode, maar behalve wat minimale verwijzingen speelt het in het verhaal helaas nauwelijks een zichtbare rol.

Maar misschien ligt het - zelfs na bijna 50 jaar - nog politiek te gevoelig om er openlijker over te schrijven...