Lezersrecensie
Gemengde gevoelens
Het boek Kinderen van Oekraïne heb ik met gemengde gevoelens gelezen.
Het verhaal van de historische politieke situatie in Oekraïne voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog was voor mij een blinde vlek en als zodanig ben ik de schrijfster dankbaar voor de informatieve beschrijvingen.
Aan de andere kant beschrijft zij analytische en soms filosofische overwegingen van met name moeder Vika die voor mij moeilijk te rijmen zijn met de stressvolle periode waarin het verhaal speelt. Hierdoor kan ik mij niet goed identificeren met de personages en hun ervaringen.
Zo kan ik me niet indenken dat iemand die vlucht voor een bombardement gedachten heeft over een mogelijk vecht-vlucht-analyse, zoals die beschreven wordt.
Ook zijn er de gedachten van Halina over de vermoedelijke martelingen van haar lotgenoot-vriend, die op mij anachronistisch overkomen.
Tot slot kan ik me niet voorstellen dat een moeder in een crisissituatie gedachten wijdt aan hoe haar kinderen door deze oorlogsperiode voor het leven getekend zullen worden. Welk leven? Dat lijken mij meer zorgen van later, misschien al in het vluchtelingenkamp, maar zeker niet tijdens een bombardement in een schuilkelder. Dan telt alleen het hier-en-nu overleven en is er voor gedachten over een toekomst geen ruimte.
In het vorige boek (Dochters van Kiev) liet de schrijfster de grootmoeder decennia later terugblikken op de jaren van de Holomodor. In die terugblik-setting passen rationele en meer filosofische overwegingen en beschouwingen, gegroeid in latere perioden van het leven van de grootmoeder beter.
In dit boek Kinderen van Oekraïne kiest de schrijfster er echter voor het verhaal in de tegenwoordige tijd te vertellen, alsof de lezer samen met de drie vrouwen de verschrikkelijke ervaringen meemaakt.
Hierdoor heb ik gemengde gevoelens bij het boek Kinderen van Oekraïne en krijgt het van mij slechts drie sterren: het verborgen gebleven verhaal van Oekraïne als speelbal in een politiek spel verdient het absoluut verteld te worden, de gekozen vorm maakt het voor mij onvoldoende realistisch om me in te leven en daarom blijf ik het met dezelfde distantie in tijd lezen als waarmee de schrijfster het geschreven heeft.
Het verhaal van de historische politieke situatie in Oekraïne voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog was voor mij een blinde vlek en als zodanig ben ik de schrijfster dankbaar voor de informatieve beschrijvingen.
Aan de andere kant beschrijft zij analytische en soms filosofische overwegingen van met name moeder Vika die voor mij moeilijk te rijmen zijn met de stressvolle periode waarin het verhaal speelt. Hierdoor kan ik mij niet goed identificeren met de personages en hun ervaringen.
Zo kan ik me niet indenken dat iemand die vlucht voor een bombardement gedachten heeft over een mogelijk vecht-vlucht-analyse, zoals die beschreven wordt.
Ook zijn er de gedachten van Halina over de vermoedelijke martelingen van haar lotgenoot-vriend, die op mij anachronistisch overkomen.
Tot slot kan ik me niet voorstellen dat een moeder in een crisissituatie gedachten wijdt aan hoe haar kinderen door deze oorlogsperiode voor het leven getekend zullen worden. Welk leven? Dat lijken mij meer zorgen van later, misschien al in het vluchtelingenkamp, maar zeker niet tijdens een bombardement in een schuilkelder. Dan telt alleen het hier-en-nu overleven en is er voor gedachten over een toekomst geen ruimte.
In het vorige boek (Dochters van Kiev) liet de schrijfster de grootmoeder decennia later terugblikken op de jaren van de Holomodor. In die terugblik-setting passen rationele en meer filosofische overwegingen en beschouwingen, gegroeid in latere perioden van het leven van de grootmoeder beter.
In dit boek Kinderen van Oekraïne kiest de schrijfster er echter voor het verhaal in de tegenwoordige tijd te vertellen, alsof de lezer samen met de drie vrouwen de verschrikkelijke ervaringen meemaakt.
Hierdoor heb ik gemengde gevoelens bij het boek Kinderen van Oekraïne en krijgt het van mij slechts drie sterren: het verborgen gebleven verhaal van Oekraïne als speelbal in een politiek spel verdient het absoluut verteld te worden, de gekozen vorm maakt het voor mij onvoldoende realistisch om me in te leven en daarom blijf ik het met dezelfde distantie in tijd lezen als waarmee de schrijfster het geschreven heeft.
0
Reageer op deze recensie