Woensdagvoorleestip: een hagedis verkleed als hond

Dit prentenboek over het willen van een huisdier focust niet op het overhalen van de ouders, maar gaat rechtstreeks met een klein meisje naar het dierenasiel. Ze wil een hond en niets kan haar van gedachten doen veranderen. De eigenaar van het dierenasiel doet alles om haar tot een ander dier over te halen en dat zorgt voor een hilarische parade van dieren. Het meisje is mondig en spreekt de eigenaar met een gerust hart tegen over wat elk dier wel of niet kan en in welk opzicht ze niet op de hond lijken die ze hebben wil. Als ze opnoemt waarom ze zo graag een hond wil, komt de eigenaar met een al even bijzondere keuze op de proppen, die desondanks heel goed bij het meisje past.

Prentenboekmaker Jon Agee houdt van ogenschijnlijke eenvoudigheid. Duidelijke zwarte lijnen, ingekleurd zonder al te veel zorg voor waar die lijnen ophouden, zodat het een speels effect krijgt. De eigenaar van het dierenasiel is lang, terwijl het meisje maar net tot aan zijn knieën reikt. Dat maakt het des te grappiger hoe standvastig ze is in haar vraag. Er zit veel droge humor in Ik wil een hond die je hardop laat lachen. Zo biedt hij haar een goudvis die zich dood houdt. 'Meneer, die goudvis hóúdt zich niet dood.' Of een hagedis verkleed als een hond, die ze wel zou kunnen leren woef te zeggen. 'Ik wil een hond die woef zegt!' De hagedis staat er ondertussen rustig bij, onder een gevlekt kleedje voor hond door te gaan.

De tekst geeft de voorzetjes voor de humor in dit prentenboek, maar het is vooral de lichaamstaal van de personages – zowel mens als dier – die het afmaakt. De lange eigenaar en het koppige meisje, hoe hij met de dieren aan komt zetten en hoe ze erbij staan, de korte zinnen en droge humor, alles draagt bij aan Ik wil een hond. Bij het dichtslaan valt het op dat in dit prentenboek, dat een ode is aan honden en hun eigenschappen, geen enkele hond voorkomt en dat is knap gedaan van Jon Agee. Het maakt dat je het boek nog eens wilt openen om het verhaal te herbeleven en daar zal je (voorlees)kind geen enkel bezwaar tegen hebben.

Thema's

Dieren, humor, eigen wil, verwachtingen.

Leeftijd

Dit prentenboek wordt aangeraden vanaf een jaar of vier, maar kan al aan jongere kinderen worden voorgelezen. Het heeft korte zinnen en veel expressie, met een rustige bladspiegel die de aandacht focust. Omdat humor op deze leeftijd nog volop in ontwikkeling is, zullen ze de droge grappen van Jon Agee vanaf een jaar of drie, vier wel beter begrijpen.

Hoe lees je dit voor?

Ik wil een hond is een prentenboek om met veel plezier voor te lezen. De korte zinnen zorgen ervoor dat je expressief kunt zijn, bijvoorbeeld met handgebaren en een verwachtingsvolle stem: 'Hier heb je je hond!' om vervolgens met nadruk als het meisje te antwoorden: 'Meneer, dit is helemaal geen hond. Dit is een hagedis die als hond verkleed is.' Zo beleef je er als voorlezer ook zelf het meeste plezier aan en dat straalt af op je (voorlees)kind. Tijdens of na het lezen kun je bovendien in gesprek gaan over dieren en hun kenmerken of het hebben van een huisdier dat bij je past.

Meer en leuker voorlezen begint bij de mooiste prentenboeken. Elke woensdag tippen Hebban en De Nationale Voorleesdagen een nieuw voorleesboek. Woensdag is voorleesdag!