Zintuiglijke en indringende roman over een albinomeisje

Schokkend en aangrijpend: woorden die bij mij boven komen na het lezen van dit boek, maar de lading eigenlijk niet (volledig) dekken. Want hoe kun je woorden geven aan het feit dat een moeder haar eigen dochter een wangedrocht noemt, haar jaren opsluit op zolder en vervolgens verkoopt aan een circus vanwege albinisme? Dat is onmogelijk en onbevattelijk. Maar nog geen honderd jaar geleden was dit voor veel mensen die 'anders' waren werkelijkheid.

Al lezende ontvouwt zich het hartverscheurende verhaal - dat elk hoofdstuk afwisselend wordt verteld vanuit het perspectief van Lilly en Julia - van twee jonge vrouwen die zich allebei ongeliefd voelen. Beiden ontwikkelen een warme band met dieren; Lilly met de circusolifanten en Julia met de paarden van Blackwood Farm. De schrijfster weet de diepe verbondenheid (van met name Lilly en de olifanten) bijzonder mooi over te brengen.

De (soms gedetailleerde) gruwelen die Lilly en de circusdieren meemaken en de pijnlijke jeugd van Julia geven het verhaal een mistroostige klank. De lichtpuntjes in de levens van de hoofdpersonen komen daardoor wel extra tot uitdrukking en laten zien dat er te midden van de duisternis een vonkje hoop kan ontstaan.

'Olifantenmeisje' is een zintuiglijke (en af en toe spannende) historische roman over anders zijn, verwaarlozing/mishandeling, je (on)geliefd voelen en een innige band met dieren. Deze indringende en rauwe vertelling houd je - mede door de raadsels en geheimen - in zijn greep, gaat onder je huid zitten en vindt zonder twijfel zijn weg naar je hart.