Aangrijpend familiedrama dat je met geen mogelijkheid loslaat!

Soms kom je boeken tegen die zo'n diepe indruk op je maken dat je eigenlijk niet de woorden kunt vinden om er volkomen recht aan te doen. ‘Onder de magnolia’ behoort wat mij betreft absoluut tot deze categorie. Als lezer blijf je in dit indringende en meeslepende verhaal niet aan de zijlijn staan, maar word je er onderdeel van; rijzend en dalend als de golven van de zee, golf je mee op het ritme van de hoogte- en dieptepunten van de Fosters.

Je voelt de constante druk op de schouders van Austin die in haar eentje de verantwoordelijkheid draagt voor het hele gezin, je merkt dat de beklemdheid toeneemt naarmate de dreiging van naderend onheil aanzwelt, en tegelijk verheug je je in de groeiende relatie tussen Austin en Vance, in de incidentele fijne gezinsmomenten en in de onverwachte, bijzondere ontmoetingen, die als een lichtbaken zijn in de duisternis. Die ontmoetingen zijn er vooral met leden van de kleine kerkgemeente waar vader Foster voorganger is. Hun unieke en hartroerende levensverhalen zijn een waardevolle aanvulling.

‘Onder de magnolia’ is een aangrijpend, tragisch familiedrama over een bipolaire stoornis, rouw, parentificatie en de verschillende manieren van omgaan met moeilijkheden en trauma’s, dat raakt tot in de kern van je ziel. En hoewel de melancholiek, gebrokenheid en verwoesting aanvankelijk de overhand lijken te hebben, brengt de bevrijdende en helende kracht van waarheid en verbondenheid een ommekeer. Deze schitterende coming-of-ageroman laat je met geen mogelijkheid los!