Bijzonder verhaal over lethargische man

De man die haast had is het derde boek van Jan Vantoortelboom. De schrijver heeft Germaanse Filologie gestudeerd in Gent. Hierna is hij een aantal jaar accountmanager geweest, waarna hij Engels is gaan doceren op de Hogeschool Zeeland. Werkzaam in het onderwijs begeleidt hij toekomstige auteurs bij het schrijven van romans. Vantoortelbooms debuut De verzonken jongen was een groot succes en is met lof en trofeeën overladen. Waar in die roman iemand geleidelijk achter een mysterieuze familiegeschiedenis komt, staat in Vantoortelbooms tweede roman Meester Mitrailette iemand centraal waarbij schuldgevoelens zijn leven ontwrichten. Ook in zijn nieuw verschenen roman laat Vantoortelboom op bijna dieptragische en meeslepende wijze zien hoe gebeurtenissen in een mensenleven dusdanige impact kunnen hebben dat daardoor de rest van het leven getekend kan worden.

Leon groeit als enig kind op in een klein dorpje in Zeeuws-Vlaanderen. Zijn vader is een man die al zijn tijd en energie steekt in zijn baan bij een fabriek en zijn moeder vertoont bipolaire verschijnselen. Leon begrijpt niet veel van zijn ouders en heeft dan ook weinig echt contact met hen. Met zijn oppas Elsie ontwikkelt Leon als kleuter wel een diepgaandere relatie, voor zover daar sprake van kan zijn op die jonge leeftijd. Voor haar krijgt hij zoveel affectie dat hij tijdens een avond oppassen probeert zijn vijand, ‘de tijd’ , uit te schakelen door een handdoek over de klok in de kamer te gooien. Op die manier kan Leon de tijd negeren en kan hij meer tijd doorbrengen met zijn oppas. Het noodlot slaat echter toe als Elsie zestien is, ze valt en raakt onherstelbaar gehandicapt. Deze gebeurtenis en de nasleep hiervan zullen het leven van de dan nog jonge Leon bepalen.

Tijd speelt een bijzondere rol in het leven van Leon. Vantoortelboom omschrijft tijd op een gegeven moment als “een banaal mysterie”. Dat verwoordt exact hoe Leon met de tijd om gaat. Als jongetje heeft hij er een broertje dood aan tijdens het samenzijn met Elsie en ook later heeft hij een minachting ontwikkeld voor de mensen die hun leven laten leiden door het begrip tijd. Leon lijkt totaal los van de tijd te leven. Brengt de komst van een nieuwe lerares op de school waar hij werkt daar verandering in?

Jan Vantoortelboom zet een bijzonder verhaal neer. De roman is niet lang, wat wel past bij het verhaal dat hij vertelt en daardoor niet storend is, maar toch is het jammer dat er na de laatste bladzijde niets meer te lezen is. Vantoortelboom heeft een makkelijk lezende schrijfstijl die past bij de snelheid en het karakter van het verhaal. Hij weet met subtiele kenmerken van personages zeer treffende beelden neer te zetten, waardoor het inleven en over de schouder van de hoofdpersoon meekijken een plezierige aangelegenheid is. Leuk boek om te lezen op een gure zondag of tijdens een lange treinreis.