Lezersrecensie
Knappe thriller gebaseerd op knappe research!
Ik mocht in deze kerstperiode deelnemen aan de kerstblogtour van ‘De Japanse weduwe’, het nieuwste boek van Annette van Luyck.
First thing’s first: Annette, hartelijk bedankt dat ik dit boek mocht lezen als deel van je blogtour! En zoals dat netjes hoort bij een blogtour uiteraard ook deze disclaimer nog even: het feit dat ik dit boek gratis ter beschikking kreeg om te reviewen beïnvloedt mijn oordeel niet.
Goed, beginnen bij het begin dan, de cover. Heerlijke cover, zoals je kan zien hier ook, en ik moet toegeven, het was de cover die me overtuigde om Annette aan te schrijven om te mogen deelnemen aan de review-tour. Knap werk!
Het boek is niet heel lijvig, met z’n 288 pagina’s een compacte thriller. Het leest dan ook ontzettend vlot dankzij de korte hoofdstukken, wisselend tussen personages - ik las het op minder dan een dagje uit, wat er ook op wijst dat ik het niet kon neerleggen.
Alle dingen die je van Japan veronderstelt te kennen komen aan bod in dit boek, je merkt dat Annette haar research grondig heeft uitgevoerd; de vele zelfmoorden in Japan, de ellenlange werkdagen die Japanners op kantoor doorbrengen, het overmatige alcoholgebruik die daarmee gepaard gaat nà de werkdag, de eetstokjes rechtop zetten in rijst ter verering van de doden, de Japanse maffia (Yakuza), de ontelbare bars in het Golden Gai district, het traditionele Shinzo huwelijk, enz. maar op de een of andere manier stoort het niet, integendeel, het wordt allemaal mooi samengebracht in het verhaal.
Persoonlijk vond ik de hoofdstukken die zich afspelen in Japan het meest boeiend, dus die mochten wat mij betreft nog langer, veelvuldiger en uitgebreider aan bod komen. Het verleden van Tomika is netjes uitgewerkt, maar er was ruimte om hier nog wat dieper en intenser te gaan (of is dat gewoon wishful thinking van mij, omdat ik niet genoeg krijg van Japan en Japanse cultuur?
Het plot is rechttoe rechtaan, het leest als een actiefilm waarbij je halfweg de film wel weet hoe die ongeveer zal verder lopen en dus ook zal eindigen (om de een of andere reden komt ‘Die Hard’ in mij op, geen idee waarom).
De epiloog geeft er nog een verfrissende (no pun intended - haha) twist aan, wat de cirkel mooi rond maakt.
Ik heb lang getwijfeld of ik het straightforward plot nu een plus- of een minpunt vind… Want ja, het is vrij meteen duidelijk hoe de zaken zullen uitdraaien, waardoor het verrassingseffect wat wegvalt, maar aan de andere kant zijn er geen onverwachte of uit-de-lucht-geplukte Deus ex machina wendingen of last-minute opduikende nieuwe personages hier, waar je tegenwoordig in thrillers heel vaak mee om de oren geslagen wordt.
Dus ja, geef mij dan maar een goeie spanningsboog, liever dat dan ‘waar komt dat nu ineens vandaan’… Ik beschouw het dus als een pluspunt, en dat uitte zich dan ook in het feit dat ik aan een razend tempo bleef verder lezen ondanks het vrij voorspelbare plot. Goeie actie scènes, en heel filmisch omschreven, nogmaals, het las echt als een filmscript.
Verder denk ik ook dat je als Belgische lezer echt moet ingesteld zijn op een Nederlandse vibe qua personages, als Belgen weten we (en dat bevestigt ook de Japanse dame in het verhaal) dat Nederlanders rechtuit zijn, geen blad voor de mond nemen, en zo lees je ook de dialogen tussen Nederlanders. Waarheidsgetrouw, zeker wel. En op zich ook een heel mooi contrast met de stilzwijgende en teruggetrokken mentaliteit van de Japanse hoofdrolspeelster. Ik vind dat Annette die dynamiek tussen lawaaierige Nederlanders en ingetogen Japanners ontzettend mooi op papier weet over te brengen…
Ik geef deze thriller 3.75 sterren, met plezier naar boven afgerond tot 4 sterren, wat in mijn ratingsysteem met een mooie ‘really liked it’ overeenkomt.
Knappe thriller gebaseerd op knappe research!
First thing’s first: Annette, hartelijk bedankt dat ik dit boek mocht lezen als deel van je blogtour! En zoals dat netjes hoort bij een blogtour uiteraard ook deze disclaimer nog even: het feit dat ik dit boek gratis ter beschikking kreeg om te reviewen beïnvloedt mijn oordeel niet.
Goed, beginnen bij het begin dan, de cover. Heerlijke cover, zoals je kan zien hier ook, en ik moet toegeven, het was de cover die me overtuigde om Annette aan te schrijven om te mogen deelnemen aan de review-tour. Knap werk!
Het boek is niet heel lijvig, met z’n 288 pagina’s een compacte thriller. Het leest dan ook ontzettend vlot dankzij de korte hoofdstukken, wisselend tussen personages - ik las het op minder dan een dagje uit, wat er ook op wijst dat ik het niet kon neerleggen.
Alle dingen die je van Japan veronderstelt te kennen komen aan bod in dit boek, je merkt dat Annette haar research grondig heeft uitgevoerd; de vele zelfmoorden in Japan, de ellenlange werkdagen die Japanners op kantoor doorbrengen, het overmatige alcoholgebruik die daarmee gepaard gaat nà de werkdag, de eetstokjes rechtop zetten in rijst ter verering van de doden, de Japanse maffia (Yakuza), de ontelbare bars in het Golden Gai district, het traditionele Shinzo huwelijk, enz. maar op de een of andere manier stoort het niet, integendeel, het wordt allemaal mooi samengebracht in het verhaal.
Persoonlijk vond ik de hoofdstukken die zich afspelen in Japan het meest boeiend, dus die mochten wat mij betreft nog langer, veelvuldiger en uitgebreider aan bod komen. Het verleden van Tomika is netjes uitgewerkt, maar er was ruimte om hier nog wat dieper en intenser te gaan (of is dat gewoon wishful thinking van mij, omdat ik niet genoeg krijg van Japan en Japanse cultuur?
Het plot is rechttoe rechtaan, het leest als een actiefilm waarbij je halfweg de film wel weet hoe die ongeveer zal verder lopen en dus ook zal eindigen (om de een of andere reden komt ‘Die Hard’ in mij op, geen idee waarom).
De epiloog geeft er nog een verfrissende (no pun intended - haha) twist aan, wat de cirkel mooi rond maakt.
Ik heb lang getwijfeld of ik het straightforward plot nu een plus- of een minpunt vind… Want ja, het is vrij meteen duidelijk hoe de zaken zullen uitdraaien, waardoor het verrassingseffect wat wegvalt, maar aan de andere kant zijn er geen onverwachte of uit-de-lucht-geplukte Deus ex machina wendingen of last-minute opduikende nieuwe personages hier, waar je tegenwoordig in thrillers heel vaak mee om de oren geslagen wordt.
Dus ja, geef mij dan maar een goeie spanningsboog, liever dat dan ‘waar komt dat nu ineens vandaan’… Ik beschouw het dus als een pluspunt, en dat uitte zich dan ook in het feit dat ik aan een razend tempo bleef verder lezen ondanks het vrij voorspelbare plot. Goeie actie scènes, en heel filmisch omschreven, nogmaals, het las echt als een filmscript.
Verder denk ik ook dat je als Belgische lezer echt moet ingesteld zijn op een Nederlandse vibe qua personages, als Belgen weten we (en dat bevestigt ook de Japanse dame in het verhaal) dat Nederlanders rechtuit zijn, geen blad voor de mond nemen, en zo lees je ook de dialogen tussen Nederlanders. Waarheidsgetrouw, zeker wel. En op zich ook een heel mooi contrast met de stilzwijgende en teruggetrokken mentaliteit van de Japanse hoofdrolspeelster. Ik vind dat Annette die dynamiek tussen lawaaierige Nederlanders en ingetogen Japanners ontzettend mooi op papier weet over te brengen…
Ik geef deze thriller 3.75 sterren, met plezier naar boven afgerond tot 4 sterren, wat in mijn ratingsysteem met een mooie ‘really liked it’ overeenkomt.
Knappe thriller gebaseerd op knappe research!
2
Reageer op deze recensie