Toeval of het lot?

Ik denk dat iedereen wel eens heeft meegemaakt dat je met een persoon stond te praten en je er achter kwam dat jullie een gezamenlijke vriend/kennis hebben, zonder dat je ooit wist dat hij/zij diegene ook kende. Of dat je in het buitenland familie van een bekende tegenkomt. Of verzin zelf maar iets waarin je bepaalde connecties en banden tussen personen (of jezelf) te weten komt, zonder dat je deze ooit eerder had opgemerkt.
Toeval...? Tsja... daarover zijn de meningen nogal al verdeeld. Het feit dat er zulke 'toevalligheden' gebeuren, is daar tegenover niet te ontkennen.

In A27 laat Popa heel goed en subtiel zien hoe de levens van 3 totaal verschillende personen toch onderlinge connecties hebben - of deze nou toevallig zijn of het bepaald door het lot -, die je langzamerhand te weten komt. OF... juist niet. Sommige connecties waren zo subtiel - of ik was gewoon zo onnozel om de link niet te leggen - dat ik ze niet in de gaten had, zelfs niet nadat ik het boek had uitgelezen. "Is DIT het...?" dacht ik even, aangezien ik wel meer onderlinge connecties had verwacht. Ondanks deze eerste gedachte, bleef ik over A27 nadenken (zoals je dat bij alle echte, goed boeken doet).

En toen... plotseling vielen de stukjes op hun plaats en begreep ik wat er bedoelt werd met het verhaal en de onderlinge connecties. Razend enthousiast pakte ik gelijk A27 en bladerde ik naar bepaalde stukjes in het boek, op zoek naar de subtiele hints die me dit al veel eerder duidelijk hadden kunnen maken. Misschien kwam het omdat ik niet zo'n goede autokenner ben, ik 's avonds laat nog even één hoofdstuk verder moest lezen (en nog een en nóg een) en hierdoor niet meer zo scherp was of had ik er simpelweg gewoon over heen gelezen, maar nadat ik deze connecties had 'ontdekt' was de A27 van 'een gewoon goed boek' geüpgraded naar een must-read!

Behalve deze prachtige connecties, vind ik de personages van het boek ook goed uitgewerkt. Je komt genoeg te weten om met ze mee te voelen/leven (of om juist een grote afkeer tegen ze te krijgen). De introductie aan het begin van A27 was fijn om goed in het verhaal te komen en de korte hoofdstukken vond ik een erg mooie combinatie, omdat je telkens 'nog maar 1 klein hoofdstukje' wilde lezen en vervolgens zo een tijdje doorging.

Ook hele herkenbare trekjes of gedachtes maken A27 samen voor mij een echte topper! O, en het mooie ontwerp van het boek (want dat mag ook gezegd worden) met 3 lichtere auto's spreekt mij (nog steeds) aan.

En eigenlijk denk ik niet dat ik ooit nog normaal in een file kan staan, zonder me af te vragen wat het verhaal is achter de mensen om mij heen en of ik ze misschien (via een heel klein detail) toch een beetje 'ken'.
Want een echt, goed boek, die zet je aan het denken. Zelfs nádat je hem uit hebt!



En nog één woordje tegen Popa: hopelijk verschijnen er nog meer van zulke goede boeken, want hiervoor blijf ik graag wat later op dan ik eigenlijk zou moeten ;)