Lezersrecensie
Heerlijke thriller
Het dorpje Warchem werd geteisterd door terugkerende, tragische ongevallen op 29 februari. Samen gingen ze op zoek… Samen vonden ze het… En samen hielden ze het geheim.
Voor HarperCollins mocht ik het boek ‘Schrikkeldag’ van Inge Spaan lezen. Ik was erg enthousiast dat ik het boek mocht recenseren, want ik ben altijd wel in voor een goede thriller!
Het verhaal draait om het dorpje Warchem en haar inwoners. Er is echter iets bijzonders aan het dorp. Om de vier jaar, op de schrikkeldag: 29 februari, komt er een inwoner om het leven door een tragisch, noodlottig ongeval. De media en de wereld van buitenaf wuift het weg als simpelweg tragische, maar wel bijzondere ongelukken. Echter denken de inwoners van Warchem hier anders over. Warchem wordt geteisterd door de Schrikkelman die elke 4 jaar iemand om het levend brengt. Nu is het jaar daar… 2024… een nieuw schrikkeljaar… Wie zou de volgende zijn?
Laten we beginnen dat ik de verhaallijn van het boek echt ontzettend interessant vond. Het heeft iets mysterieus dat elke 4 jaar iemand om het leven komt; toeval of niet. Daardoor wil je doorlezen, want je wilt natuurlijk weten wat er te wachten staat. Daarnaast vind ik de tijdsbepaling van dit boek vermakelijk; alles vindt plaats in februari 2024… Drie keer raden in welke maand en jaar we nu zitten? Juist.. februari 2024.
Het verhaal is opgebouwd uit twee perspectieven; het verhaal van Aafke, een van de hoofdpersonages, die in het nu plaatsvindt en een tijdlijn in het verleden, het jaar 2003, wat het verhaal van Stef verteld, de mannelijke hoofdpersonage. Door deze tijdsprongen ben je betrokken bij de personages in het verleden en in het nu.
De drie hoofpersonages; Aafke, Stef en Leonore, zijn onwijs goed op papier neergezet. Ze zijn ieder uniek in hun doen en laten. Zo is Leonore zwakbegaafd, en bleek Stef in het verleden een enorme rotzak te zijn. Door alle informatie omtrent de personages had ik halverwege het boek een sterk vermoeden wie de dader zou zijn. Maar mijn god, wat ben ik op het verkeerde pad gezet. Aan het einde zat een plottwist verscholen die ik echt totaal niet aan had zien komen… Volle verbazing las ik hoe de ontknoping zich ontrafelden binnen Warchem.
Chapeau voor Inge Spaan!
Voor HarperCollins mocht ik het boek ‘Schrikkeldag’ van Inge Spaan lezen. Ik was erg enthousiast dat ik het boek mocht recenseren, want ik ben altijd wel in voor een goede thriller!
Het verhaal draait om het dorpje Warchem en haar inwoners. Er is echter iets bijzonders aan het dorp. Om de vier jaar, op de schrikkeldag: 29 februari, komt er een inwoner om het leven door een tragisch, noodlottig ongeval. De media en de wereld van buitenaf wuift het weg als simpelweg tragische, maar wel bijzondere ongelukken. Echter denken de inwoners van Warchem hier anders over. Warchem wordt geteisterd door de Schrikkelman die elke 4 jaar iemand om het levend brengt. Nu is het jaar daar… 2024… een nieuw schrikkeljaar… Wie zou de volgende zijn?
Laten we beginnen dat ik de verhaallijn van het boek echt ontzettend interessant vond. Het heeft iets mysterieus dat elke 4 jaar iemand om het leven komt; toeval of niet. Daardoor wil je doorlezen, want je wilt natuurlijk weten wat er te wachten staat. Daarnaast vind ik de tijdsbepaling van dit boek vermakelijk; alles vindt plaats in februari 2024… Drie keer raden in welke maand en jaar we nu zitten? Juist.. februari 2024.
Het verhaal is opgebouwd uit twee perspectieven; het verhaal van Aafke, een van de hoofdpersonages, die in het nu plaatsvindt en een tijdlijn in het verleden, het jaar 2003, wat het verhaal van Stef verteld, de mannelijke hoofdpersonage. Door deze tijdsprongen ben je betrokken bij de personages in het verleden en in het nu.
De drie hoofpersonages; Aafke, Stef en Leonore, zijn onwijs goed op papier neergezet. Ze zijn ieder uniek in hun doen en laten. Zo is Leonore zwakbegaafd, en bleek Stef in het verleden een enorme rotzak te zijn. Door alle informatie omtrent de personages had ik halverwege het boek een sterk vermoeden wie de dader zou zijn. Maar mijn god, wat ben ik op het verkeerde pad gezet. Aan het einde zat een plottwist verscholen die ik echt totaal niet aan had zien komen… Volle verbazing las ik hoe de ontknoping zich ontrafelden binnen Warchem.
Chapeau voor Inge Spaan!
1
Reageer op deze recensie