Hij kan schrijven!

Ik ken Eric Corton als muzikant, radiodeejay, theaterman en acteur. Ik ben een bewonderaar van hem maar moet hij dan ook nog aansluiten in de lange rij van bn-ers die een boek gaan schrijven?

Nee zeker niet! Hij kan de rij overslaan en ergens vooraan gaan invoegen want met dit boek heeft hij bewezen dat ook dit een talent van hem is.

Wat als je de belangrijkste gebeurtenis uit je leven bent vergeten, zo kopt de achterflap van het boek.
Dat was voor mij een beetje ongeloofwaardig gegeven en dat bleef het ook tijdens het eerste gedeelte van het boek. Hoe kun je zoiets nou vergeten?
Maar Corton neemt je met zijn, idd filmische, stijl mee in de mist in zijn hoofd en laat deze langzaam oplossen. Dat doet hij zeer geloofwaardig. Het is niet altijd even diepgaand is maar wel een groot plezier om te lezen. Hij zorgt ervoor dat je benieuwd blijft naar het verdere verloop van het verhaal.

Heden en verleden lopen mooi in elkaar over. Zijn vader leeft in de mist van zijn dementie. Louise komt uit zijn mistig verleden opduiken en de weggelopen herinneringen maken dat alles mistig is in zijn hoofd.
Het boek kent enkele verrassende wendingen waardoor je als lezer geboeid blijft lezen.

Ik was aangenaam verrast door dit boek en zal een hopelijk volgend boek van hem ook zeker gaan lezen!