De roep van het water
Wat begon als een toevallig praatje met deze excentriekeling vaarde verder in een heuse zoektocht van Mc Grath naar het hoe en waarom van Conant’s tocht, de vele ontmoetingen met jan en alleman en vooral de indrukken en sporen die hij overal naliet. Journalist Mc Grath nam het als een persoonlijke queeste op om alles tot de bodem uit te zoeken en wat er nu uiteindelijke gebeurde met de man Conant. Wat volgde was een letterlijke en figuurlijke reis wat hij nooit zal vergeten en wat hij graag met zijn lezers wilde delen.
Wat gelijk aantrekt aan dit boek is de machtige titel ”de rivier”, de grafische printen met een echte foto van de man en zijn kano op de voorkant, de stukjes geschreven dagboeken, maar vooral de ondertitel: het meeslepende en waargebeurde verhaal…
En daar ging het al gelijk mis. De verwachtingen waren erg hoog, want er beloofde een waargebeurd verhaal te volgen over een man die de natuur introk en vele jaren alleen de woestenijen trotseerde à la Into the Wild en andere verhalen van Jon Krakauer. Notabene een schrijver die de auteur zelf ook aanhaalt en waar hij fan van is. De schrijver kan dit echter allemaal niet waarmaken. De schrijfstijl is net een rivier op zichzelf. Sleurt je mee, gooit je met van alles en nog wat in je gezicht, kabbelt soms, draait je om. Hij raakt de lezer vooral kwijt in de overload aan informatie en daarmee afdwaling in het verhaal. Elk woord en elk meegemaakte feitje wordt behandeld als één groot avontuur en dat maakt het ook gelijk heel Amerikaans: heel overdreven. Hij creëert daardoor afstand. Chapeau voor de man zijn uitpluiswerk, de vele gesprekken met mensen om te achterhalen hoe Conant in elkaar zat, maar het verhaal is vooral erg hak op de tak. Het is soms net een caleidoscoop: bij het volgende hoofdstuk zijn er weer andere patronen, kleurtjes, mensen, invulling van het boek, schrijfstijl... Het verschil is dat het niet mooier wordt, maar meer en meer een wortel die aan een hengel voor je gehouden wordt en waar je nooit aan komt. Erg jammer, want in potentie had het heel mooi kunnen zijn.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Yvette Stevens
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
