Bijzonder boek.

Ik mag vandaag verder gaan met de blogtour voor dit bijzondere boek. Dit was mijn eerste kennismaking met Nico Kwakman en ik moest even wennen aan zijn filosoferende schrijfstijl.
Maar toen ik er eenmaal aan gewend was, heb ik er zeker van genoten. Ik was steeds weer benieuwd wat de hoofdpersoon nu weer zou meemaken. Want ondanks dat hij een sabbatical ging houden, kwam er van rust weinig terecht.
Hij wordt door een (verliefde) studente van school geintroduceerd in Niemandsland en zij neemt hem de eerste week mee op sleeptouw. Echter zijn haar motieven lang niet zo goed als ze doet voorkomen en nadat hij haar wegstuurt probeert ze hem op allerlei verschrikkelijke manieren dwars te zitten. Tot zijn grote verrassing komt hij zijn vrouw ineens tegen op een strandje en de aantrekkingskracht is er meteen weer. Zij is er jaren geleden vandoor gegaan, omdat ze er niet meer tegenkon dat hij over alles filosofeerde en daardoor alles ingewikkelder maakte dan het was.
Ik vond het krachtig dat Nico hun hernieuwde kennismaking niet als een sprookje beschrijft. Gedurende het verhaal beginnen ze langzaam weer tegen dezelfde dingen aan te lopen en dezelfde ergernissen komen weer boven.
Ik was heel benieuwd of ze het dit keer zouden redden of niet.
De vriendschap tussen de vrouw, wiens dochter hij redde, en de hoofdpersoon bouwt zich heel mooi op. Je weet haast niet wie wie nou harder nodig heeft. Cara, het dochtertje van de vrouw, is echt een schatje en één van de hoogtepunten van dit boek.
Af en toe dreef het verhaal voor mij een klein beetje te ver af naar de waankant. Vooral het gedeelte met de engel vond ik aan de ene kant vermakelijk om te lezen, maar aan de andere kant verloor ik daardoor heel even de connectie met de rode draad van het verhaal. Na de laatste bladzijde heb ik nog wel even nagedacht wat Niemandsland nou eigenlijk was en wat de schrijver zijn bedoeling was met deze complexe plek.

Bedankt uitgeverij Hartklopper en Nico Kwakman voor dit leuke recensie exemplaar.