Heerlijke feelgood met een belangrijk thema

Dit was mijn allereerste kennismaking met schrijfster Nathalie Windhorst, maar zeker niet de laatste!
Ik heb ontzettend genoten van het verhaal van Lola en Abel.
Dit boek was wel iets meer dan een alleen een heerlijke feelgood.
Er is ook een duidelijk thema, namelijk geestelijke gezondheid. Hoe ga je als familie en vrienden om met iemand die zo erg in de knoop zit, dat diegene er zonder jou niet meer bovenop komt?
Lola en Abel kennen elkaar al hun hele leven, maar ze zijn altijd meer broer en zus geweest dan iets anders. Lola is echt een partygirl die graag hopt van de één naar de ander en vooral geen vastigheid wil. De serieuze muziekleraar Abel houdt van rust en irriteert zich mateloos aan de stroom van mannen die voorbij komen op de gang van hun gebouw. Maar eigenlijk is hij gewoon stikjaloers en droomt hij al jaren van Lola.
En onder al zijn gemopper en stuurse blikken zit een hele lieve en zorgzame jongen, die maar al te graag voor Lola zorgt als ze ziek wordt.
Als ze dan samen naar Spanje afreizen om Melle te gaan halen, waar het helemaal niet goed mee gaat, komen ze erachter dat ze naast dezelfde zorgen om Melle misschien wel veel meer gemeen hebben dan ze dachten.
De chemie tussen Abel en Lola is waanzinnig. Elke keer als ze elkaar aankijken branden hun blikken zowat door de bladzijdes. De plagerijen van Lola en de manier hoe Abel daarop reageert zijn geweldig om te lezen. Ik heb geregeld grinnikend zit te lezen.
De reis naar Spanje en de band tussen Abel, Lola en Melle is heel mooi geschreven. Abel en Lola gaan door het vuur voor hem en doen er alles aan om hem te helpen zijn trauma's te overwinnen. Maar wat doe je als dit ten koste gaat van je eigen leven en geluk? Geregeld heb ik met tranen in mijn ogen zitten lezen en voelde ik het verdriet wat ook tussen de regels door naar boven kwam. Uiteindelijk heb ik het boek met een heerlijk gevoel dichtgeslagen. Ik ga de andere delen zeker ook nog lezen!