Laat je overtuigen!

J.P. Delaney is het pseudoniem van een Amerikaanse fictieschrijver. In het roddelcircuit wordt gezegd dat Tony Strong achter dit pseudoniem schuilt, maar officieel is er nog niets over prijsgegeven. Delaneys debuut kwam uit in 2017 met de titel The Girl Before, wat later in hetzelfde jaar vertaald werd naar het Nederlands onder de titel Het Vorige Meisje. Believe Me is de tweede psychologische thriller van Delaney en werd in juli 2018 uitgegeven. De Nederlandse vertaling volgt in november 2018 en zal Geloof Mij gaan heten.  

Claire Wright is een jonge Britse actrice in spé die zonder green card in Amerika verblijft. Omdat ze zonder deze verblijfsvergunning moeilijk als actrice aan de slag kan, maar toch haar huur en toneellessen moet betalen, heeft ze een louche baantje bij een detectivebureau. Ze wordt betaald om getrouwde mannen te verleiden en te ontmaskeren op vreemdgaan. Dan wordt ineens Stella, Claires laatste cliënt, dood aangetroffen op een hotelkamer.   

Delaney zette met The Girl Before al een boek neer dat een mooie plottwist voor de lezer in petto had, maar gaat met deze tweede thriller nog een stapje verder. In het spel dat we volgen om tot ontmaskering van de moordenaar te komen, is het lastig partij te kiezen omdat je van hot naar her wordt gestuurd. Bewust. Als je eenmaal denkt dat je doorhebt hoe alles in elkaar zit, gooit de auteur nóg een plottwist in zijn verhaal waardoor je weer helemaal de kluts kwijt bent. Omdat er zo veel twists in het verhaal zitten, is het lastig affectie voor de personages te krijgen. Wie vertelt de waarheid? Wie en wat kun je nog geloven? Spreekt er nog wel iemand de waarheid? Een pareltje voor de liefhebber van psychologische thrillers die net een stapje verder gaan, maar wellicht een tikkeltje ver gezocht waardoor het chaotisch en verwarrend kan worden.   

De auteur laat de bom meteen ontploffen en begint zijn werk met een pakkend proloog. Je verlangen om verder te lezen om te weten wat er allemaal gaat gebeuren wordt hierdoor goed geprikkeld. De schrijfstijl is ongecompliceerd en plezierig. E-mailverkeer en bepaalde dialogen staan uitgetypt, waardoor er soms weinig tekst op de bladzijdes staat en hierdoor lezen de 330 pagina’s vlot weg. De zinnen zijn kort en bondig, evenals de hoofdstukken. Toch heeft het boek wel een flinke hindernis. Patrick is namelijk geobsedeerd door de poëziewerken van de Fransman Baudelaire en er passeren vele fragmenten in het boek. Deze passages hebben een aandeel in het verhaal en geven een bepaalde spanning, maar zijn niet altijd even goed te plaatsen omdat het lastige en ouderwetse stukken zijn.  

'Like some old statue of a half-forgotten god,
Abandoned in the desert, starved of blood,
Whose enigmatic, weather-beaten frown
Lights up, for a moment, as the sun goes down.'  

De stukjes poëzie refereren met regelmaat naar gewelddadige seks, waar de hoofdpersonen wel raad mee weten. Of deze bezigheden een toevoeging aan het verhaal zijn of slechts paginavulling, zal ter wille van de lezer zijn. Over smaak valt immers niet te twisten.   

Delaney maakt het zijn lezers niet gemakkelijk met zijn nieuwste thriller, maar zet wel een uniek boek neer. Aanrader voor puzzelaars en lezers die het niet erg vinden om met regelmaat in de maling te worden genomen door de auteur.