Wijde karakters in een beknopte omgeving

Jaren terug liet Simon de hectiek van Nederland achter zich en emigreerde naar Canada. Hoewel zijn leven niet bijzonder geslaagd is, vermaakt hij zich prima aan de andere kant van de wereld; rustig en zonder het rumoer van de familie. Op een dag belt zijn zus met de vraag of haar lastige puberzoon Daan een tijdje bij hem kan wonen omdat ze denkt dat verandering van omgeving goed voor hem zal zijn. Hoewel Simon het eigenlijk niet zo ziet zitten, stemt hij toch toe en haalt Daan op bij het vliegveld. Zodra de jongen voet zet in Canada, toont zich een slepende verandering in de levens van beide mannen.

Dat Lot Vekemans geen beginnend schrijfster is, wordt duidelijk door de manier waarop ze met woorden weet te spelen. Na haar opleiding aan de schrijversvakschool in Amsterdam ging ze aan het werk als toneelschrijfster, wat haar geen onverdienstelijke carrière voortbracht. In 2012 werd haar debuutroman Een bruidsjurk in Warschau uitgebracht. Dit leverde haar een nominatie voor de Anton Wachterprijs op en het boek werd in meerde talen vertaald. De verdwenene is haar tweede roman.

Simon is een vrij nukkige man die van orde en ritme in zijn leven houdt. Zijn neef brengt onrust in dat leven. Het gedrag van de puber irriteert Simon, maar houdt hem tegelijkertijd een spiegel voor. Daan is nonchalant en in fases opstandig en daardoor denkt Simon met regelmaat aan zijn eigen jeugd terug. De heren hebben meer gemeen dan ze in eerste instantie denken. Het nieuwe leven laat Daan zich voorbijglijden, zonder enige interesse te tonen voor de dingen om hem heen. Behalve de Rocky Mountains. Hij wil dolgraag een paar dagen in het nabijgelegen natuurgebied verblijven, maar het slechte been van zijn oom gooit roet in het eten. Hij blijft maar aandringen en omdat Simon het norse gedrag zat is, gaat hij uiteindelijk toch overstag. Op weg naar de wildernis fleurt de jongen op. De wijzigingen in het gedrag zijn subtiel in de tekst te vinden doordat er -korte- dialogen ontstaan die meer voortbrengen dan geklaag en gebrom.

Eerlijk is eerlijk: een avontuur waarin mensen op pad gaan en er een minder thuis komt, is niets nieuws. Het tempo van de vertelling is traag en biedt weinig uitdaging. Toch is dit niet per se negatief, want het geeft ruimte om dieper in de karakters te duiken. Deze details kleuren het verhaal in terwijl ze worden bijgestaan door diepzinnige reflecties die zich projecteren op de lezer. Ze prikkelen om je eigen levensloop te herontdekken. Vekemans maakt veelvuldig gebruik van metaforen, die zich als een ijsberg door het boek bewegen: soms zijn ze goed zichtbaar en een andere keer heb je het pas later door.

Aandacht aan de omgeving wordt er niet veel gegeven, maar des te meer attentie is er voor de personages. Niet snel nadat Simon en Daan in het gebergte zijn aangekomen, ontmoeten ze Chris en diens zoon Quinn. De twee stellen zijn als water en vuur en het grote contrast heeft aantrekkingskracht op Daan. Tot grote ergernis van Simon kunnen Chris en Daan het goed met elkaar vinden, waardoor hij zich buitenspel gezet voelt. De conflicten die oplaaien zijn interessant, maar juist hetgeen niet wordt uitgesproken zorgt voor een aantrekkelijke en licht beklemmende sfeer.

De verdwenene is een boek dat zonder veel poespas haar mysterie onthult. Het gemis aan belevenis en empathie wordt opgehaald door riante karakteromschrijvingen en gebruik van metaforen en hiermee zet de auteur een prima boek neer.