Te kleurloos om te kunnen stralen

Bij de Britse Stacey Halls zit het schrijven in haar bloed. Na haar studie journalistiek schreef ze stukken voor verschillende magazines en dagbladen, om als redacteur uiteindelijk het besluit te nemen om over te gaan tot het schrijven van een boek. In 2019 werd haar debuutroman, The Familiairs, uitgegeven. Tot op heden is dit boek nog niet vertaald naar het Nederlands. De vondeling is het tweede boek van de auteur, dat we gelukkig wel in het Nederlands kunnen bemachtigen dankzij een vertaling van Els Franci-Ekeler. Haar boeken worden geïnspireerd door historische verhalen uit Engeland.

Een dag nadat Bess Bright bevallen is van het resultaat van haar one-night stand, staat ze binnen de muren van het Foundling Hospital in Londen. Het kindertehuis biedt moeders de mogelijkheid om de zorg en opvoeding van hun kinderen over te dragen en, indien gewenst, ze na een bepaalde tijd weer op te halen. Lang niet alle moeders zijn in staat hun kroost een beter leven te bieden en de beslissing om Clara daar achter te laten valt Bess zwaar. Vastbesloten om een goede toekomst tegemoet te gaan in gezelschap van haar dochter, werkt Bess de daaropvolgende jaren hard. Na zes jaar heeft ze genoeg geld kunnen sparen om haar dochter te omarmen en haar een goed leven te bieden. Zenuwachtig voor het wederzien keert ze terug naar Londen. Daar blijkt dat niemand minder dan zijzelf het meisje een dag na de overdracht heeft opgehaald...

Het boek beslaat drie delen. Het eerste deel vertelt over de jonge Bess en haar omstandigheden; in het tweede deel krijgen we te maken met de standvastige Alexandra Callard, en het slotdeel vervlecht deze voorafgaande stukken met elkaar. De schrijfwijze van Halls is gedetailleerd en beeldend. Door het prijsgeven van details over bijvoorbeeld de leefwijze, klederdracht en vervoermiddelen van die tijd wordt de setting van een Victoriaans Londen tot leven gebracht.

Bess is niet dom, maar de omstandigheden van haar leven zorgen ervoor dat ze geen kind kan grootbrengen. Ze wordt verscheurd door het besluit haar dochter naar het tehuis te brengen en deze gevoelens worden geprojecteerd op de lezer. Haar zienswijze is reëel en in fases hartverscheurend. Alexandra is juist het tegenovergestelde van Bess en hiermee intrigerend. Na het verlies van haar man staat ze er alleen voor in de opvoeding van haar dochter Charlotte, die ze volhardend opvoedt met haar eigenaardige beschouwing van het leven. Ze heeft vrees voor de buitenwereld en projecteert dit op de mensen op zich heen. Dit excentrieke gedrag levert nieuwsgierigheid naar het personage op en vooral naar haar achtergrond. Want waarom zou je een kind toch alleen maar binnen laten spelen? Mondjesmaat wordt deze openbaring prijsgegeven.

Hoewel Halls door de thematiek een krachtig verhaal weet neer te pennen, ontplooit het zich nergens voldoende. De emotionele rollercoaster blijft achterwege en doordat er geen greintje spanning in het verhaal zit; het verdere verloop van het boek is al vroeg te raden. Met doorzichtige stappen kabbelt het verhaal voort naar een exorbitant zoetsappig eind. De geloofwaardigheid van het verhaal daalt hiermee ver onder het nulpunt en dit doet afbreuk aan het betoverende en kordate begin.

De vondeling heeft een goed opgebouwde mystiek dat helaas tenietgedaan wordt door de voorspelbare plot. De gevoelens van de personages zijn goed uitgedrukt, maar de structuur mist bedrijvigheid en bezorgt de lezer een kleurloze vertelling die weinig innovatief is.