Bloedstollend relaas met ijzingwekkende details

De Deense Mads Peder Nordbo is, door zijn werk op de afdeling Communicatie van het gemeentehuis van Nuuk, uitstekend op de hoogte van politieke en maatschappelijke situaties in Groenland. Met zijn eerste boek Meisje zonder huid (2017) wist hij een sterke start te maken met zijn – zogenoemde – arctische thrillers. Dit boek vormde de basis voor de verhalen van Matthew en Tupaarnaq, en werd in 2019 opgevolgd door Koude angst. De vrouw met het dodenmasker is het derde opeenvolgende boek in de reeks.

De angst onder de bewoners van Groenland is groot als er in een oude Vikingruïne een lijk wordt aangetroffen. Alle sporen wijzen namelijk op een dader die een half jaar eerder is overleden. De inwoners zijn ervan overtuigd dat er een qivittoq aan het werk is: een mythisch wezen dat vergelding zoekt en niet zal rusten voordat het doel is bereikt. De politie is wat gereserveerder in haar uitspraken en verdenkt Tupaarnaq. Zij is echter al spoorloos sinds het spektakel uit het voorgaande boek. Matthew is vastberaden om haar onschuld te bewijzen en dus gaat de journalist op onderzoek uit.

Kenmerkend is de manier waarop Nordbo moeiteloos de Groenlandse cultuur in zijn boeken verweeft. Zo zijn de vertelsels niet alleen spannend, maar geven ze ook een eerlijke kijk in de typische gebruiken van Groenlanders. In eerste instantie zijn deze passages onbarmhartig, maar zoals voor veel dingen geldt: het went. Groenlanders hebben een geheel andere levensstijl dan Nederlanders, en het zal de lezer vast niet verbazen dat de walvis- en zeehondenjacht een belangrijke rol speelt in het dagelijkse leven van de eilanders. Grafisch, maar zonder overbodige details, zorgt de auteur ervoor dat het beeld dat zich op je netvlies afspeelt maar met moeite verdwijnt. Het zou zo maar kunnen dat de ijzige kou van de wonderschone setting ervoor zorgt dat je tijdens het lezen naar een warm dekentje grijpt. Nordbo vertelt zijn verhaal namelijk niet alleen, hij sléúrt je mee naar Groenland.

De personages zijn erg divers van aard en doordat het verhaal een riante kijk in het hoofd van deze mensen geeft, worden ze levensecht. Hun innerlijke strijd tussen goed en kwaad geeft de personages vorm en zorgt tevens voor verbondenheid. Uiteraard stelen Matthew en Tupaarnaq de show, maar ze stappen voldoende opzij om ruimte te maken voor hun medespelers. Toch zal vooral de Deense Matthew affectie opwekken. Als buitenlander en buitenstaander zijn de culturele verschillen tussen hem en de Groenlanders groot en hierdoor is het niet lastig zijn frustraties te voelen. Hij doet wat jij denkt. Zijn baan als journalist geeft – tussen de regels door – notie van een aantal politieke kwesties die zich in Groenland voordoen. Genoeg tekst om een duidelijk beeld over deze situaties te verschaffen, maar te weinig om een volledige verhaallijn, en hiermee een listige stoorzender, te worden.

Het beloop van het verhaal is nergens uitzonderlijk. Nordbo hanteert een stijl die niet vernieuwend is. Toch weet hij, door zijn sympathieke en unieke personages en een kranige moeilijkheidsgraad, het standaardniveau te overstijgen. De toevoeging van de relatief onbekende mythe is een uitstekende zet van de auteur. Hoewel het verhaal al flink wat tensie levert, zorgt deze aanvulling voor een extra spanningsboog in het verhaal. Het roept mysterie op en nieuwsgierigheid naar het onbekende.

De vrouw met het dodenmasker is een boek voor de liefhebber. De visuele details en relatief onbekende eigenschappen van het volk zijn niet voor tere zieltjes. Er wordt echter klare wijn geschonken en in combinatie met een verhaal dat voortreffelijk in elkaar steekt, zorgt dat voor een boek dat eigenlijk elke liefhebber van het genre wel gelezen moet hebben.