Bitterzoete conflicten

Japan, 1957. De zeventienjarige Naoko hoort van haar vader dat hij een geschikte huwelijkskandidaat voor haar heeft gevonden, maar ze bemint eigenlijk al een andere man. Hoewel haar vaders gedachten flink orthodox zijn, gaat hij akkoord met de wens van zijn dochter om de man te ontmoeten voor een traditionele Japanse theeceremonie. Het goedbedoelde, conventionele mariniersuniform waarmee Hajime op de afspraak verschijnt, laat direct de woede van de familie ontvlammen. Naoko wordt voor een hartverscheurende keuze gesteld: de man trouwen die haar vader voor haar heeft uitgekozen, onder de vleugels van beide welvarende families, of haar familie verliezen en haar hart volgen door alleen met Hajime verder te gaan.

Amerika, heden. Tori's wereld stort in als haar vaders gezondheid hem in de steek laat en hij in het ziekenhuis beland. Op zijn sterfbed geeft hij Tori een brief, waardoor ze nog meer onthutst raakt. De inhoud van de brief geeft aanleiding tot twijfels over de man die haar heeft opgevoed. Het geeft een warrig beeld over een gebeurtenis in Japan, die betrekking lijkt te hebben op de familie, en Tori vraagt zich af welk geheim Jimmy al die jaren bij zich heeft gedragen. Als haar vader overlijdt, blijft Tori dan ook met veel vragen achter. Omdat ze hem niet meer naar de waarheid kan vragen, is ze vastbesloten om de onderste steen boven te halen en reist ze af naar Japan.

Vaak krijg je een boek in handen waarvan de inhoud mooi is. Zeldzamer is het dat het nawoord van de auteur zoveel betekenis aan een verhaal kan geven, en deze mooie inhoud transformeert naar superieur. Ana Johns krijgt het voor elkaar en maakt van Het meisje in de witte kimono een prachtboek. De inspiratie ervoor kreeg ze van haar vader: een Amerikaanse marineofficier die zijn hart verloor aan een Japans meisje, maar die vanwege zijn afkomst niet geaccepteerd werd door haar ouders. Haar nieuwsgierigheid werd geprikkeld en ze verdiepte zich in het verleden van Japan en de Amerikaanse marine. Het resultaat is een boek vol emoties dat historische gebeurtenissen met de fantasie van de auteur vervlecht. Het meisje in de witte kimono is haar debuutroman.

De plot is niet erg innovatief, gezien er al veel boeken zijn die twee afzonderlijke verhalen laten samenvloeien tot een geheel. Johns weet met haar specifieke details, speelse vocabulaire en symbolische kenmerken toch te betoveren. Ze maakt hiermee een diepe duik in een van de meest roerende periodes uit de Japanse geschiedenis. Opmerkelijk is de onbekendheid van de gruwelen die zich daadwerkelijk aan de andere kant van de oceaan hebben afgespeeld. Het is lastig om je een voorstelling te maken van de emoties die toen van kracht waren, maar de toegankelijke schrijfwijze zorgt ervoor dat die deur op een kiertje staat. De nieuwsgierigheid naar het beloop van het verhaal zorgt voor een frisse bries die deze deur wagenwijd openzet.

Hoewel de stukken van Naoko erg indrukwekkend zijn en moeilijk te overtreffen, zorgt de auteur toch voor een mooie balans die in verhouding staat met Tori's vertelling. Virulente gebeurtenissen in Japan zorgen niet eenmalig voor een geraas dat haat en liefde nauw samenbrengt. Vanzelfsprekend wekt dit empathie voor de personages op. De troef van de auteur is dat ze een stukje mysterie in het verhaal injecteert. Hoewel de ontknoping zeker niet klakkeloos opduikt, weet het toch te verbazen en wel op een memorabele manier. De opstaande haartjes op je armen die teweeg worden gebracht en de notie van de vervlochten werkelijkheid, zijn intens. Dat het besef op dezelfde tijd komt als bij Tori zorgt voor binding met het karakter.

Ook zonder interesse in de Japanse geschiedenis is het een boek dat de moeite van het lezen waard is. Intens, maar tegelijkertijd verleidend en wonderschoon. De vele respectabele historische gebeurtenissen maken Het meisje in de witte kimono een aangrijpend boek dat nog even zal nazinderen in je gedachten.