Mooi en beeldend

Rotterdam 1852
Kaatje Nagtegaal en haar man Nelis wonen in Rotterdam. Ze zijn samen als wees opgegroeid en zijn elkaar trouw gebleven nadat ze het weeshuis hebben verlaten.
Nelis is liever lui dan moe en drinkt zijn zorgen liever weg dan dat hij iets onderneemt. Kaatje daarentegen loopt iedere ochtend trouw mee met de askar van Gerrit. Samen halen ze de oude as bij de mensen op en Kaatje is blij met iedere stuiver. Zo komt ze aan haar bijnaam: Asschen Kaatje.
Ooit hoopt Kaatje een beter bestaan te leiden. Dat geluk komt haar kant op wanneer ze samen met Nelis naar de Maatschappij van Weldadigheid in Drenthe mag vertrekken.
Tijdens de reis komt Nelis te overlijden en Kaatje is genoodzaakt in haar eentje haar nieuwe leven te beginnen. Gelukkig krijgt ze hulp van haar nieuwe buurvrouw maar Kaatje vraagt zich vaak af of dit nu het leven is dat ze wil.

---Je bent pas werkelijk arm als je geen dromen meer hebt.---
---Kaatje---

Vol overtuiging zet Marja hier een prachtig verhaal op papier. Met een historisch personage waar weinig bekend van is maar ik kan me heel goed inbeelden dat er daadwerkelijk een Asschen Kaatje naast de askar door de straten van Rotterdam heeft gelopen. Zonder enige moeite kan ik haar voor de geest halen met haar met roet vervuild gezicht. Naast de askar met zijn ratelende wielen in de nog stille straten in de ochtendmist. De trage stap van het karpaard. Echt heel beeldend beschreven.

Het personage Kaatje Nagtegaal staat vol in het leven ondanks haar armoede. Haar vlijt om te werken en haar wil om te leren is een voorbeeld voor iedereen. Hard werken is haar niet onbekend en daardoor red ze zichzelf goed in de Maatschappij van Weldadigheid. Dit is een instelling die in het leven is geroepen om daklozen, bedelaars en mensen in armoede van de straat te halen en voor een appel en een ei te laten werken. Voor Kaatje is er iets moois uit voort gekomen en het is haar van harte gegund.

Voorproefje
"Wanneer ze even later weer naar haar huis loopt, is ze blij dat ook het stoppen van sokken nu tot haar mogelijkheden behoort. Ze merkt aan zichzelf dat ze in de weken dat ze nu hier is, heel zelfstandig is geworden. Was ze de eerste week heel erg onevenwichtig door de fouten die ze maakte, steeds meer krijgt ze de slag te pakken om zich alles eigen te maken. En steeds meer raakt ze gewend aan haar huis, haar kleding en alles wat er plotseling aan nieuwigheden in haar leven is gekomen."

In 2021 is de Maatschappij van Weldadigheid onderdeel geworden van UNESCO werelderfgoed.