Een veel bewogen leven

Na het schrijven van een prachtig drie-luik over haar familiegeschiedenis, twee verhalenbundels over Frankrijk en een historische roman heeft Rosemarijn Milo haar eigen memoires op papier gezet. Door de vele rollen die ze in haar eigen leven zowel op persoonlijk vlak als beroepsmatig heeft vertolkt is de titel Rollenspel zeker terecht. Ook de medespelers die haar pad hebben gekruist tijdens haar leven hebben allemaal een rol gehad in dit rollenspel. Door middel van een doorlopende briefwisseling met haar schrijfvriend Hans doet Rosemarijn haar herinneringen uit de doeken.

Voorproefje
"Ik probeer mijn vele rollen logisch op te schrijven, maar niet per se chronologisch. Ik ben nu op een punt aangekomen dat ik kiezen moet uit de vele mogelijkheden voor het vervolg. Deze hele schrijverij zelf kan als een doolhof worden gezien. Sommige keuzes leiden nergens toe, andere geven een opening om verder te gaan."

En een doolhof is het geworden.
Voor de auteur zelf zal alles waarschijnlijk logisch in elkaar steken maar voor de lezer is het verhaal lastig te volgen. Er worden constant sprongetjes terug in de tijd gemaakt om er weer een nieuwe persoon bij te halen. En natuurlijk zijn er meerdere personen tegelijkertijd in iemands leven maar het volgen van het verhaal wordt er niet makkelijker op.
Gelukkig heeft Rosemarijn wel alle personen apart aangehaald zodat er een soort van opsomming ontstaat. Aan de hand van de stamboom die voor in het boek staat zijn de namen terug te vinden en kan er een beetje een beter beeld worden gevormd. Ook zijn er foto's toegevoegd aan het verhaal. Dat maakt het allemaal wat herkenbaarder.

Voorproefje
"Bij het vele gegraaf in mijn verleden dat nodig was om deze herinneringen te schrijven, heb ik me gerealiseerd dat Robje de enige van mijn broers is die mij nooit in de steek heeft gelaten. Hij is er altijd geweest, in goede en in kwade tijden.
Rob, een van de weinige vaste punten in mijn doolhof."

De schrijfstijl van Rosemarijn Milo is ook in dit boek zeer aangenaam. Ze schrijft met veel gevoel voor detail en heeft een prettig taalgebruik. In dit verhaal komen wel wat termen voor uit de advocatuur maar dat is niet hinderlijk en het hoort immers bij de auteur.

Na het lezen van dit boek is het wel duidelijk dat Rosemarijn Milo een veel bewogen leven heeft gehad. Ze was advocaat en rechter. Echtgenote, moeder, dochter, vriendin. Pianiste, celliste en zangeres. En ook nog schrijfster. Uit al deze rollen heeft ze haar herinneringen opgeschreven en is daarmee een personage in een verhaal geworden. Een nieuwe rol in haar eigen verhaal.