Een unieke en duistere Gothic Novel

Rebecca is eigenaar van een boekhandel in Londen die ze van haar vader overnam. Ze woont boven de winkel samen met haar dochter Pearl. Maar de woning is in slechte staat en Rebecca heeft het geld niet om het op te knappen. Dan komt een goede vriend van haar vader en een vaste klant van de winkel met een aantrekkelijk aanbod. Er staat nog een nieuwbouwappartement leeg in het gebouw waar hij met zijn vrouw woont. Het is een gebouw waar in lang vervlogen tijden een psychiatrische instelling huisveste, gelegen in een prachtig historisch park. Ze gaat op zijn aanbod in en samen met haar dochter voelt ze zich heerlijk thuis in haar nieuwe woning en beide genieten van de rust die er heerst.
Totdat de oude lindeboom die in het park staat wordt gerooid en er zich vreemde situaties voordoen. Er lijken stemmen uit de muren te komen en Rebecca begint personen te zien die er niet zijn. Toch?
Dan verdwijnt plotseling haar dochter Pearl en een mysterieuze zoektocht begint.

Voorproefje
"Op het ogenblik dat hun fietsen de plaveien van het voetpad omruilden voor de afgesleten kasseien van een pad dat net breed genoeg was voor een wagen, gebeurde er iets merkwaardigs. Het was geenszins te vergelijken met de waanzin die later volgen zou, maar voor iemand die het merendeel van haar leven in de grootstad had doorgebracht, was het niet meer en niet minder dan een mystieke ervaring. Vrijwel meteen verstierf het immer aanwezige straatlawaai, alsof het werd tegengehouden door de platanen die hen als een erehaag welkom heetten. Het enige geluid dat overbleef was dat van hun rammelende fietsen over de kasseien. De geur van staal en smeer, zo typisch voor de straten van Londen, was verdwenen en in de plaats volgde een aroma van jong gebladerte, pas gemaaid gras en glunderend struikgewas. Het contrast kon niet groter zijn met de plek waar ze vandaan kwamen, alsof ze in een bubbel waren terechtgekomen die niet alleen een andere wereld herbergde, maar ook een ander tijdperk; een bubbel die naast het lawaai en de stank ook de drukte van de stad buitenhield; een bubbel die rust, stilte en een trager ritme opdrong. In Salve Mater leken andere regels te gelden en de enige optie die Rebecca had, was om zich daaraan te onderwerpen. De dreef was ongeveer een halve kilometer lang en hoe dieper ze het domein binnendrongen, hoe groter het contrast met de stad werd."

De schrijfstijl van Kevin Valgaeren is ronduit geweldig. Met veel gevoel voor taal zet hij een prachtig verhaal op papier. Het dramatische effect dat hierdoor ontstaat kent zijn gelijke niet. Het maakt het lezen tot een unieke ervaring en je waant jezelf als onderdeel van het verhaal. Onherroepelijk word je meegenomen in het hoofd van het hoofdpersonage en verdwijn je tussen de regels. Je proeft de sfeer van Salve Mater alsof je er zelf bent. Het is een duistere sfeer die zwaar maar comfortabel aanvoelt, perfect uiteengezet en omschreven. In mijn hoofd zag het verhaal eruit als een zwart-wit film van vroeger waar af en toe een vleugje kleur doorheen komt om een detail te benadrukken.

Voorproefje
"Rebecca knikte zonder Bradbury aan te kijken. Ze kon niet geloven dat deze zichzelf verheerlijkende schurk op het punt stond om zich te goed te doen aan praktijken die haar wereld als barbaars erkende, dat hij er op de koop toe fier op was en dat zij verplicht werd om het schouwspel als een enthousiast groentje bij te wonen. Zij die dacht dat de grootste schok van deze nachtmerrie achter de rug was, besefte dat ze zich slechts in de proloog ervan bevond."

In het heden:
De personages zijn weldoordacht en met veel gevoel voor persoonlijkheid neergezet. Het zouden je buren kunnen zijn waar je op een warme zomeravond gezellig een wijntje mee drinkt.
De omgeving is rustgevend en pittoresk omschreven. Ik zou er wel eens een kijkje willen nemen en een fijne wandeling willen maken door het historische park.

In het verleden:
Ook hier zijn de personages levensecht en met veel diepgang neergezet. Maar met sommigen zou ik toch geen wijntje gaan drinken.
In dit deel van het verhaal is het uiteraard dezelfde omgeving maar het voelt niet zo rustgevend aan, meer als een zware deken in de winter. Het is een duidelijk verschil in sfeer en zeer passend bij het verhaal.

Quote
---Deze mensen doen alsof ze meer over mij weten dan ik en waarschijnlijk hebben ze nog gelijk ook.---
---Rebecca---

Deze Gothic Novel neemt je mee naar het duistere verleden van een oude psychiatrische instelling, waar waanzin achter gesloten deuren wacht.
Het is het eerste deel van een tweeluik en ik wacht daarom vol ongeduld op deel 2.

Leuk weetje:
De psychiatrische instelling Salve Mater heeft echt bestaan en het gebouw is inderdaad omgebouwd tot luxe-appartementen. Het staat alleen niet in Londen, waar dit verhaal zich afspeelt, maar in Lovenjoel, een klein dorpje vlakbij Leuven in België. Ook heeft de auteur hier daadwerkelijk gewoont samen met zijn vrouw. Lees daarom ook het nawoord van de auteur. Erg leuk om te lezen omdat het een extra dimensie toevoegt aan de manier waarop je het verhaal ervaart. Tenminste bij mij en ik hoop ook bij jullie.