Een voorliefde voor boeken en het willen inzien van het goede van de mensheid

Labuskes heeft op fascinerende wijze weten neer te zetten hoe drie levens en verhalen samenvloeien tot een allesomvattend geheel. De beeldende en gedetailleerde schrijfstijl zorgt ervoor dat je wordt meegevoerd naar de werelden van drie krachtige vrouwen, elk met een geheel eigen karakter. Eén ding hebben ze in ieder geval met elkaar (en met mij) gemeen: de enorme voorliefde voor boeken. Het verhaal wordt levensecht door gemaakte woordkeuzes en soms poëtische zinnen.

Alle drie de dames intrigeerden mij: Viv is eerder een open boek, je komt al gauw meer over haar en hoe zij in het leven staat te weten. Uit haar gedachtegangen blijkt ook meer optimisme, al zou dit te maken kunnen hebben met de tijdslijn: we bevinden ons in haar verhaal in 1944 en daarmee nabij het naderen van het einde van de oorlogstijd, terwijl de verhaallijnen van Althea en Hannah zich in de uiterst onzekere periode voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog afspelen. De schrijfster heeft gedegen historisch onderzoek verricht en dit op een juiste manier weten te verweven in de verhaallijnen. De combinatie van waargebeurde feiten en een geromantiseerd verhaal met een politieke nuance zorgen ervoor dat dit boek je in zijn greep houdt. Deze historische roman bevat een krachtige boodschap die de schrijfster middels de karaktereigenschappen van drie vrouwen op een uitmuntende en moedige wijze heeft weten neer te zetten.

Een klein minpuntje vond ik de soms langdradige politieke dialogen, die me deden afdwalen van het werkelijke verhaal. Ook moest ik soms even terugbladeren naar een voorgaand hoofdstuk om de verhaallijn weer kloppend te maken – de hoofdstukken wisselen steeds van perspectief en raken op den duur vervlochten met elkaar. Dit mag echter geen naam hebben en ik kan verder alleen maar lof uitspreken voor De bibliotheek van verboden boeken.