Lezersrecensie
Een mysterieuze sfeer en een wisselend plot
Het huis aan de Herengracht is een vervolg op de debuutroman Het huis aan de Gouden Bocht van Jessie Burton. Het boek is op zichzelf te lezen, al moet men in dit geval door het verhaal heen gaan ontdekken hoe de familie Brandt in elkaar steekt. In het huishouden leven de hoofdpersonages langs elkaar heen en er heerst een gespannen sfeer in huis, mede door de sociale klasse waarin ze zich (willen) bevinden. Het verhaal wordt belicht vanuit het perspectief van Thea en tante Nella. Otto blijft een geheimzinnig personage door het boek heen, terwijl hij een begaafde en bedachtzame man (b)lijkt. Nella komt over als een vrij knorrige en gereserveerde dame, al zou ze deze karaktertrekken ontwikkeld kunnen hebben door wat er in het verleden (en dus in boek 1) gespeeld heeft. Thea wordt (voor haar eigen gevoel) in een korte tijd erg wereldwijs op haar weg naar volwassenheid toe, maar blijkt eveneens enorm veel waarde te hechten aan de erkenning en liefde van haar familieleden.
De mysteries rondom de vroegere levens van de hoofdpersonages maken het eveneens een intrigerend verhaal: je wil als lezer steeds meer te weten komen over de karakters en wat hen gevormd heeft. Dit vormt dan ook meteen de anticlimax die in het boek ervaren wordt: de omschrijvingen zijn gedetailleerd, doch blijven ze geheimzinnig en wordt er weinig prijsgegeven, het plot wordt helaas een beetje afgeraffeld en er ontstaat een open einde, waardoor we uiteindelijk als lezer met veel vragen achterblijven. Ik vermoed dan ook dat het wenselijk is om allereerst deel 1 te lezen, om hier meer verheldering over te krijgen.
Echter heeft de schrijfster een enorm prettige schrijfstijl: ze neemt je volledig mee in het verhaal door de gedetailleerde beschrijvingen van de plaatsen waar de personages zich op dat moment bevinden. Als voorbeeld de paragrafen waarin ze de kamers van de Amsterdamse elite beschrijft, het voelt alsof je je in hetzelfde vertrek als de karakters bevindt. Daarnaast heeft ze veelvuldig onderzoek gedaan naar het Amsterdam van de 18e eeuw, het achtergronddecor van het boek. Wat vooral bijblijft is de mysterieuze sfeer die je door het boek heen voelt. Daarnaast heeft het boek een magnifieke cover: tijdens het lezen ontdek je als het ware steeds een stukje verhaal op de voorzijde.
De mysteries rondom de vroegere levens van de hoofdpersonages maken het eveneens een intrigerend verhaal: je wil als lezer steeds meer te weten komen over de karakters en wat hen gevormd heeft. Dit vormt dan ook meteen de anticlimax die in het boek ervaren wordt: de omschrijvingen zijn gedetailleerd, doch blijven ze geheimzinnig en wordt er weinig prijsgegeven, het plot wordt helaas een beetje afgeraffeld en er ontstaat een open einde, waardoor we uiteindelijk als lezer met veel vragen achterblijven. Ik vermoed dan ook dat het wenselijk is om allereerst deel 1 te lezen, om hier meer verheldering over te krijgen.
Echter heeft de schrijfster een enorm prettige schrijfstijl: ze neemt je volledig mee in het verhaal door de gedetailleerde beschrijvingen van de plaatsen waar de personages zich op dat moment bevinden. Als voorbeeld de paragrafen waarin ze de kamers van de Amsterdamse elite beschrijft, het voelt alsof je je in hetzelfde vertrek als de karakters bevindt. Daarnaast heeft ze veelvuldig onderzoek gedaan naar het Amsterdam van de 18e eeuw, het achtergronddecor van het boek. Wat vooral bijblijft is de mysterieuze sfeer die je door het boek heen voelt. Daarnaast heeft het boek een magnifieke cover: tijdens het lezen ontdek je als het ware steeds een stukje verhaal op de voorzijde.
1
Reageer op deze recensie