Wisselend

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb een aantal keren op het punt gestaan om de handdoek jn de ring te gooien. Maar als ik dan dacht: “Vooruit, even doorbijten, nog één bladzijde”, dan werd ik er toch weer door gegrepen en las dan weer een heel stuk verder.
Een makkelijk boek is dit zéker niet en dat komt mede door het feit dat Veronesi bij elk nieuw hoofdstuk heen en weer springt in de tijd.
Daarnaast is het boek vanuit verschillende gezichtspunten beschreven: het grootste deel door de alleswetende verteller, maar je leest ook telefoongesprekken, brieven en mailtjes.
Al met al niet een boek dat je “even tussendoor” leest, wat dat dan ook moge betekenen. Wél een boek dat door de belangrijkste krant van Italië is uitgeroepen tot het Boek van het Jaar.