Lach, of ik schiet

Het ligt helemaal aan mezelf dat ik dit boek verkeerd heb ingeschat. Ik dacht een boek te lezen met realistische verhalen over het werken in de zorg, maar Kastanjehove bleek “een humoristische en ontroerende roman over een jonge verpleger” te zijn, zoals er op de voorkant stond.
Héél simpel geschreven, en dat was dan ook meteen de reden waarom ik het heb uitgelezen, want ik deed er nog geen dag over. Tussen de regels door was het duidelijk hoe het er in een verzorgingstehuis aan toe gaat, maar de manier van schrijven vond ik nogal een “lach, of ik schiet”-gehalte hebben.