Laat Hudson maar schuiven en Don heeft zich aangepast

Ik keek uit naar dit deel. Deel 1 vond ik geweldig, en blijft mijn favoriet van de 3.
Dit was natuurlijk ook de kennismaking met Don en daarin was hij op z’n best.
Inmiddels zijn we jaren verder. Don is nog steeds Don, maar heeft zich behoorlijk aangepast aan de maatschappij, vooral ook voor zijn zoon. Maar gelukkig zit de echte Don nog net onder de oppervlakte.
Mede door dit boek, meer als de voorgaande twee, heb ik meer begrip gekregen voor autisme. Vaak ook hele logische conclusies die getrokken worden als zaken zwart of wit zijn.
Hudson, de zoon van Don en Rosie, is ook een geweldig karakter. Onderschat ‘m niet die jongen, kind van z’n vader én z’n moeder!