Lezersrecensie
Gemiste kans
Londen, 1938. We maken kennis met de 59-jarige Gertrude 'Gertie' Bingham, die kortgeleden haar geliefde echtgenoot Harry heeft verloren. Bingham Books, de boekhandel die ze samen hebben opgezet, en waar ze beiden altijd zoveel plezier aan beleefden, is sinds Harry's dood voor Gertie niet meer hetzelfde. Ze vraagt zich af of het geen tijd wordt om met pensioen te gaan.
Ondertussen rommelt het in Europa, en de dreiging van een nieuwe oorlog wordt met de dag heviger.
Als huisvriend Charles Gertie inlicht over de kindertransporten uit Duitsland, en haar vraagt om een Duits-Joods kind in huis te nemen, stemt ze daarmee schoorvoetend in.
Met de komst van het tienermeisje Hedy ontwikkelt zich langzaam een hechte band tussen de twee, en wanneer de oorlog uitbreekt en de boekhandel een schuilplaats biedt tijdens de veelvuldige bombardementen van de Blitzkrieg, beginnen ze samen een leesclub voor de vaste klanten en een handvol buurtbewoners. In de schuilkelder in de achtertuin leest dit groepje elkaar voor, tot het sein 'veilig' klinkt.
De Ondergrondse Leesclub is, ondanks de setting in oorlogstijd, qua stijl en sfeer een typisch feelgood boek. Het uit 3 delen bestaande verhaal leest vlot weg, heeft een luchtige toonzetting - maar over de hele linie mist het diepgang: zowel karakters als situaties als boekhandel worden nergens voldoende uitgelicht - zelfs de wereldoorlog blijft voornamelijk achtergronddécor: de personages worden daar slechts in het laatste deel enigszins door geraakt.
Ook de leesclub uit de titel vindt nergens de importantie die het wel zou verdienen, en de genomineerde boektitels zijn dusdanig voor de hand liggende klassiekers dat ook het belang dààrvan wat onwaarschijnlijk aandoet.
Na deel I komt er wat meer vaart in het verhaal, maar de gebeurtenissen blijven over het algemeen voorspelbaar en wat kort door de bocht, en bij vlagen ongeloofwaardig, zoals onder meer bij de acties die worden ondernomen om voor Hedy's Joodse familie ook een visum en huisvesting in Engeland te bemachtigen.
Vriendschap vormt de leidende draad in het verhaal, en samen met de troost die het elkaar voorlezen kan bieden creëert de leesclub een baken van hoop in een angstige, donkere periode.
Hoewel de hoofdpersonen Gertie en Hedy wel een ontwikkeling doormaken, is de oppervlakkigheid van dit boek een duidelijk gemiste kans, waardoor een veelbelovende invalshoek vervolgens voelbaar teleurstellend is uitgewerkt.
Spijtig, want thema's als menselijke verbinding en solidariteit in turbulente tijden, en de kracht van boeken hebben op zich een hoop potentie.
Ondertussen rommelt het in Europa, en de dreiging van een nieuwe oorlog wordt met de dag heviger.
Als huisvriend Charles Gertie inlicht over de kindertransporten uit Duitsland, en haar vraagt om een Duits-Joods kind in huis te nemen, stemt ze daarmee schoorvoetend in.
Met de komst van het tienermeisje Hedy ontwikkelt zich langzaam een hechte band tussen de twee, en wanneer de oorlog uitbreekt en de boekhandel een schuilplaats biedt tijdens de veelvuldige bombardementen van de Blitzkrieg, beginnen ze samen een leesclub voor de vaste klanten en een handvol buurtbewoners. In de schuilkelder in de achtertuin leest dit groepje elkaar voor, tot het sein 'veilig' klinkt.
De Ondergrondse Leesclub is, ondanks de setting in oorlogstijd, qua stijl en sfeer een typisch feelgood boek. Het uit 3 delen bestaande verhaal leest vlot weg, heeft een luchtige toonzetting - maar over de hele linie mist het diepgang: zowel karakters als situaties als boekhandel worden nergens voldoende uitgelicht - zelfs de wereldoorlog blijft voornamelijk achtergronddécor: de personages worden daar slechts in het laatste deel enigszins door geraakt.
Ook de leesclub uit de titel vindt nergens de importantie die het wel zou verdienen, en de genomineerde boektitels zijn dusdanig voor de hand liggende klassiekers dat ook het belang dààrvan wat onwaarschijnlijk aandoet.
Na deel I komt er wat meer vaart in het verhaal, maar de gebeurtenissen blijven over het algemeen voorspelbaar en wat kort door de bocht, en bij vlagen ongeloofwaardig, zoals onder meer bij de acties die worden ondernomen om voor Hedy's Joodse familie ook een visum en huisvesting in Engeland te bemachtigen.
Vriendschap vormt de leidende draad in het verhaal, en samen met de troost die het elkaar voorlezen kan bieden creëert de leesclub een baken van hoop in een angstige, donkere periode.
Hoewel de hoofdpersonen Gertie en Hedy wel een ontwikkeling doormaken, is de oppervlakkigheid van dit boek een duidelijk gemiste kans, waardoor een veelbelovende invalshoek vervolgens voelbaar teleurstellend is uitgewerkt.
Spijtig, want thema's als menselijke verbinding en solidariteit in turbulente tijden, en de kracht van boeken hebben op zich een hoop potentie.
1
Reageer op deze recensie