Wat een deceptie….

Rijkhalzend keek ik uit naar de nieuwe Jojo Moyes en wat een deceptie bleek hij te zijn….

Lila dacht dat ze haar happy end al gevonden had: een tevreden man, twee prachtige kinderen, een mooie carrière als schrijver van relatiehulpboeken. Maar als ze erop terugkijkt kan ze alleen maar lachen om haar adviezen dat haar eigen huwelijk niet goed meer was merkte ze pas toen het te laat was…

Lila moet weer bij het begin beginnen. Haar ex-man krijgt een kind met een ander, haar tienerdochter praat niet meer met haar, en sinds haar moeders dood woont haar stiefvader Bill bij hun in. Als dan ook Gene, haar echte vader, op de stoep staat is de chaos compleet.

Als je deze bovenstaande flaptekst leest de denk je toch dit moet een heerlijk boek zijn.
Helaas bleek het een grote deceptie. Het boek langzaam en vreselijk saai. Het is een lange klaagzang van een gescheiden, gefrustreerde moeder met tienerkinderen. Het word nergens echt grappig en als ze dan een x een leuke man tegenkomt is ook nog geen spicy seks scène.

Conclusie Jojo Moyes is het kwijt, haar vorige boek was ook al niet goed. Geef mij dan maar Nederlandse feelgood van Mireille Versteeg, Natalie Windhorst of Jade Vening. Die zijn tenminste grappig, goed geschreven en hebben genoeg spice voor een paar uurtjes heerlijk leesplezier. Groot pluspunt deze dames durven ook nog eens actuele maatschappelijke thema’s te gebruiken.

Ik geef dit een schamele ⭐️⭐️