Opvallende rol voor dieren in middelmatige thriller

Jill Ciment en Amy Hempel, beiden bekenden in het schrijversvak. Beiden zijn goed in het schrijven van verhalen en ze hebben dan ook al een verdienstelijke carrière gehad. Voor Opgejaagd slaan ze voor het eerst de handen ineen onder het pseudoniem A.J. Rich. Samen hebben ze dus nog niet eerder geschreven, maar gezien hun reputatie ligt de lat hoog. Helaas kunnen ze de hoge verwachtingen niet helemaal waarmaken.

Morgan is bezig met haar proefschrift over slachtofferpsychologie en is verloofd met de charmante Bennet. Hij houdt haar het liefst voor zichzelf, maar Morgan voelt zich erg gelukkig met hem. Als ze op een dag thuiskomt van college, vindt ze Bennet, of wat er van hem over is, dood in haar huis. Hij lijkt gedood door haar honden, die onder het bloed zitten. Natuurlijk wordt Morgan verscheurd door deze gebeurtenis, ze is een één klap haar geliefde en haar dierbare viervoeters kwijt. Maar het wordt nog erger als ze er in de dagen daarna achter komt dat Bennet niet was wie hij zei dat hij was. Zijn naam is fake, zijn werk is fake en in de door hem opgegeven woonplaats kent niemand hem. De politie lijkt haar niet te kunnen of willen helpen, dus gaat Morgan zelf op onderzoek uit. Ondertussen vecht ze voor het leven van haar honden en werkt ze zichzelf dieper in de nesten.

Literaire thriller prijkt er op de voorkant van Opgejaagd. Het verhaal is spannend, maar wat er precies literair aan is? Niet heel ingewikkeld of diepgaand, geen wisselingen in perspectief en geen verre flashbacks of flashforwards. Ook qua schrijfstijl is Opgejaagd  niet onderscheidend. Het leest lekker weg met korte hoofdstukken, net zoals vele boeken in het thrillergenre.

De lezer ziet alles door de ogen van Morgan, die naarmate het verhaal vordert steeds meer onheil voelt aankomen. Toch voelt de lezer veel eerder dan Morgan aan wie of wat het onheil precies gaat zijn. Bloedstollend spannend wordt het daardoor niet. 'Sexy' is ook een woord dat op de cover prijkt. Het doet meteen denken aan de Vijftig tinten grijs-serie. Een beetje misleidend, want zo ver gaat Opgejaagd bij lange na niet. Of je dat als lezer nou jammer vindt of niet, het zou ook niet echt passen in de plot.

Een opvallende rol in het verhaal is voor dieren, dierenliefde en -recht. Dat heeft Rich goed uitgewerkt en maakt het verhaal ook origineel. De rest van de plot is niet heel uniek en misschien ook niet erg realistisch. Morgans zoektocht daarentegen is wel geloofwaardig beschreven. Ook wordt voldoende aandacht besteed aan de banden die Morgan heeft met andere personages. Daardoor blijft het verhaal wel boeien.

Hoewel Opgejaagd  een vlotte thriller is en zeker wel vermakelijk, slaagt Rich er niet in een daverende indruk achter te laten.