De leegte in gelopen, of niet?

Auteur Jane Harper (1980) heeft grote Australische natuurgebieden ontdekt als prachtig decor voor haar thrillers. Ze geven haar werk een bijzondere insteek; al deze gebieden hebben immers een extreem klimaat en zijn wereldwijd uniek wat betreft landschap, flora en fauna en vaak ook qua bewoners en lokale gebruiken. Met haar eerste twee thrillers, die draaiden om federaal agent Aaron Falk en zich afspeelden rond Melbourne, had ze dan ook volop internationaal succes. Dat krijgt in haar derde boek verrassend genoeg geen direct vervolg. Verlaten is namelijk een standalone die zich afspeelt in het achterland van Brisbane. Dat behoort tot de gigantische Australische outback, afgelegen, woestijnachtig platteland waarop enorme veehouderijen zijn gevestigd.  

Jane Harper is een van oorsprong Britse schrijfster en journaliste die het grootste gedeelte van haar leven in Australië heeft gewoond. Voor Verlaten maakte ze niettemin een uitgebreide reis door de outback. De Nederlandse vertaling is verzorgd door Marike Groot en Sander Brink.  

In de Benelux zal het niet lukken, maar in de outback kun je zelfmoord plegen door, zoals het genoemd wordt, de leegte in te lopen. Mensen lopen dan zonder voorraden het weidse land in om expres te verdwalen onder de alles verzengende zon. Dat, zo denkt de lokale politieagent, heeft de 40-jarige veeboer Cameron Bright waarschijnlijk ook gedaan, als deze dood en uitgedroogd wordt gevonden op de grens tussen zijn landgoed en dat van zijn oudere broer Nathan. Nathan twijfelt echter. Samen met zijn tienerzoon Xander vertrekt hij naar zijn ouderlijk huis waar de familie toch al samen zou komen voor het kerstfeest. Daar stelt hij alle aanwezigen vragen over zijn broer en diens boerderij. Dat valt nauwelijks op omdat Nathan lange tijd in een sociaal isolement heeft geleefd en van veel dingen geen weet heeft. Wanneer hij de verkregen informatie samenvoegt met zijn eigen herinneringen wordt hem langzaam maar zeker een verbijsterende waarheid duidelijk.  

Dat Jane Harper van die opmerkelijke gebieden kiest als locatie voor haar verhalen is haar geraden. Zoals zij de bijzonderheden van zo’n gebied weet te verweven en verstrengelen met zowel haar karakters als werkelijk alles dat er in het verhaal gebeurt, is ongekend. Nog geen drie bladzijden uit Verlaten zouden ook wel ergens anders op dezelfde manier kunnen plaatsvinden. In de kern is het verhaal niet zo origineel, want het draait om drama’s en geheimen die in meer families voorkomen, maar de diepe verbondenheid met de outback en hoe het leven daar in elkaar steekt, maakt dat veel dingen toch net even anders lopen of minstens anders worden ingekleurd.  

Ondertussen is Nathan een interessante en stoere hoofdpersoon. Hij is net zo stug, trots en zwijgzaam als je van een boer als hem mag verwachten en hij is niet zonder reden uitgestoten geraakt. Toch voel je met hem mee en de moeizame wijze waarop hij met zijn persoonlijke misère worstelt, komt bijzonder levensecht over. Door te blijven praten met en luisteren naar anderen, onvermoede kanten te tonen en veel na te denken, raakt hij in de loop van het verhaal vervolgens los van zijn eigen cliché.   

Wel is het zo dat dit boek zich wat onduidelijk tussen een thriller en roman in begeeft, alsof de auteur niet goed kon kiezen. Hele stukken lezen als een roman, omdat ze het verhaal van Nathan vertellen die weliswaar veel vragen stelt, maar toch niet echt de rol van een speurder vervult. Daar staat tegenover dat er veel mysterie is over wat er aan de hand is, er regelmatig mensen verdachte dingen doen, het verhaal genoeg onverwachte wendingen kent en we uiteindelijk toch een echte thrillerontknoping krijgen. Desondanks is nagelbijtende spanning niet de reden waarom je dit boek zou oppakken.  

De reden waarom je dat wel zou doen is dat je een boeiend, aangrijpend, strak geschreven en lange tijd raadselachtig verhaal te lezen krijgt over mensen die een heel andere manier van leven hebben dan wij kennen. Al bevindt zich onder hen wel degelijk een Nederlandse.