Teleurstellende ontknoping

Will Robie, voor degenen die niet bekend zijn met het werk van David Baldacci, is een huurmoordenaar in dienst van de Verenigde Staten. Hij is de beste in zijn professie. Op een dag maakt hij door onvoorziene omstandigheden een fout die ervoor zorgt dat hij niet meer goed kan functioneren. Zijn leidinggevende, codenaam Blauwe Man, denkt dat het goed voor Robie is om terug te gaan naar zijn verleden om daar zaken op te lossen. En laat er nou net iets op te lossen zijn in het dorpje in Mississippi waar Robie opgroeide. Zijn vader zit gevangen omdat hij verdacht wordt van moord. Robie besluit om zich daarmee te bemoeien, maar dat houdt in dat hij weer contact met zijn vader moet opnemen die hij twintig jaar geleden voor het laatst heeft gezien toen Robie wegliep van huis. Robie heeft de medewerking van zijn vader nodig om zich met deze zaak bezig te houden, maar daarvoor moet hij eerst het een en ander met zijn vader oplossen.

De schuldigen  is het vierde deel in de serie omtrent Will Robie van bestsellerauteur David Baldacci, die meerdere series op zijn naam heeft staan. Dat Will Robie als huurmoordenaar gewoon de good guy speelt, is een leuk gegeven. Maar Baldacci gaat er in De schuldigen  iets te gemakkelijk aan voorbij dat hij Amerika als een soort wereldpolitieagent laat bepalen wie er in het buitenland vermoord moet worden.

Baldacci heeft een toegankelijke, om niet te zeggen simpele, manier van schrijven. Die wijze heeft hem tot nu toe geen windeieren gelegd en eerlijk gezegd boeit het verhaal dat Baldacci vertelt wel. Ondanks de platte personages wil je als in een soap wel weten hoe het gaat aflopen. En die afloop, dat is juist waar de schoen enorm wringt in De schuldigen.

De plot van De schuldigen  lijkt zich op een meeslepende manier te ontvouwen, maar gaandeweg duiken er gaten in op. Het gaat opvallen dat diverse personages dagenlang niks van zich laten horen, terwijl er geen enkele reden voor hun afwezigheid is (behalve dat Baldacci ze tijdelijk niet nodig had voor de plot).

Misschien heeft Baldacci gedacht dat het voor dit boek nog fantastischer moest dan zijn voorgaande boeken, met een plotwending die niemand ziet aankomen. Maar het resultaat is een teleurstellende over the top-ontknoping die de lezer achterlaat met het gevoel bedrogen te zijn. Grootste dieptepunt is wel dat Will Robie een hele uitleg krijgt over wat er allemaal gebeurd is, voor de schurk hem dreigt te vermoorden. Daar waren de meeste schurken toch al mee opgehouden?