Te gemakkelijke oplossingen

In Oostenrijk wordt een gangenstelsel uit de Tweede Wereldoorlog ontdekt. Omdat ex-SAS Will Jaeger in een vorig avontuur ook al met een ondergrondse ruimte van de nazi’s te maken had, is zijn interesse meteen gewekt. Hij besluit een kijkje te nemen in het gangenstelsel. Daar aangekomen struikelt hij al meteen over een lijk. Het filmmateriaal dat hij daar ook aantreft, laat zien dat er nog steeds niet afgerekend is met het verleden. Erger nog: hij ontdekt dat zijn oude vijand Kammler nog in leven is. Het wordt een race tegen de klok om de snode plannen van Kammler tegen te houden.

Duivelsplaats is het derde deel in de trilogie over Will Jaeger, geschreven door avonturier en survivalexpert Bear Grylls. Hij baseerde deze reeks op zijn grootvader, van wie pas na 70 jaar bekend werd dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog bij een geheime eenheid had gezeten. Grylls combineert in de serie nazi’s, avontuur en zijn eigen kennis van hoe te overleven in extreme situaties.

Voor wie alleen avontuur zoekt, is dit een prima trilogie. Meer is het ook niet. Alleen avontuur. Wie graag ook een goed plot wil, kan beter verder zoeken. Net als in de vorige delen springt Grylls in Duivelsplaats van scène naar scène, en maakt hij het zijn personages soms wel erg gemakkelijk. Jaeger heeft bijvoorbeeld geen enkele moeite om het gangenstelsel in Oostenrijk binnen te komen, ook al zijn daar criminelen bezig. Welnee, het is voor het verhaal nodig dat Jaeger in dat gangenstelsel komt, dus waarom zou Grylls hem tegenhouden?

Grylls maakt het zichzelf ook erg gemakkelijk en dat gaat ten koste van het verhaal. Uitgezette verhaallijnen die hij niet meer nodig heeft, worden niet afgerond maar blijven ergens in het luchtledige hangen.

Duivelsplaats valt vaak terug op gebeurtenissen uit de eerste twee boeken. En alhoewel Grylls regelmatig uitlegt welke informatie de lezer mist die die boeken niet gelezen heeft, maakt het wel dat je merkt dat het beter is om Duivelsplaats niet als zelfstandig boek te lezen.

Tegen het einde begint Grylls uit de bocht te vliegen. De stappen die hij neemt om zaken af te ronden zijn enorm, en zelfs niet meer te accepteren voor degenen die het boek alleen vanwege het avontuur lezen. En als je denkt dat je alles gehad hebt, dan tovert Grylls nog een climax tevoorschijn die waarschijnlijk de kers op de taart had moeten zijn, maar die door zijn onwaarschijnlijkheid juist een averechts effect heeft. Avontuur, prima. Maar zelfs dan is er een grens aan geloofwaardigheid.